ΕΙΚΟΝΕΣ......

Όμορφη εικόνα- εικόνα ελπίδας.


Δεν με ενδιαφέρουν πλέον η πολιτική και οι πολιτικοί. Για κάποιους συγκεκριμένους λόγους,γνώρισα τα πράγματα από κοντά. Κατάλαβα τι θα πει πολιτική και τι πολιτικός.
Δε θέλω πλέον να εγκλωβίζομαι μέσα στα στενά κομματικά πλαίσια που θολώνουν τις καταστάσεις, που σε υποχρεώνουν να τις βλέπεις κάτω από το κομματικό πρίσμα. Θέλω να παραμένω ελεύθερος, μακριά από φανατισμούς, να κρίνω τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνομαι με το δικό μου μυαλό, να κάνω τη δική μου κριτική, να βγάζω τα δικά μου συμπεράσματα, μακριά από τη κάθε δημοσιογραφική διαστροφική παρουσίαση των γεγονότων.
Με διακατέχει όμως αγωνία και απογοήτευση για το μέλλον αυτού του τόσο όμορφου τόπου που ζούμε και που του αξίζουν πολλά περισσότερα.

Να όμως που προ ημερών είδα μια εικόνα που μου άρεσε. Παρουσίαζε κάτι διαφορετικό, που δίνει ελπίδες.
Είδα το Παπανδρέου και το Σαμαρά να τα λένε χαμογελαστοί, μόλις μια μέρα μετά την εκλογή του δεύτερου. Δυό παλιοί φίλοι, συμφοιτητές και συγκάτοικοι στο ίδιο Πανεπιστήμιο σε μια ξένη χώρα. Ίσως να μοιράζονταν μαζί τις αγωνίες τους, τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής εκεί, ίσως ακόμα και τις ίδιες φιλενάδες.
Συμφώνησαν να αντιμετωπίσουν μαζί τις δύσκολες στιγμές που περνά η Ελλάδα, στριμωγμένη από χίλια δυό προβλήματα, που για να λυθούν χρειάζεται ευρύτητα αντιλήψεων, συνεργασία, σύμπνοια. Θα έχουν τις πολιτικές τους διαφορές, το είπαν. Ξεκινούν όμως με διάθεση συνεργασίας.
Και αυτό το διαφορετικό που είδα, αυτή η ευχάριστη εικόνα, μακάρι να είναι το ξεκίνημα μιάς ποιοτικής αναβάθμισης της πολιτικής ζωής της χώρας.



Εικόνα ασχήμιας- εικόνα θλίψης.

Λοιπόν φαίνεται ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε τη τάση να αποκρύπτουμε και ηθελημένα να ξεχνάμε την ιστορία μας. Επιλέγουμε τις «σελίδες» που μας κάνουν, αυτές προβάλλουμε και επιδεικτικά θάβουμε ό,τι άλλο θεωρούμε ότι δε μας βολεύει. Προσποιούμαστε ότι κάποια γεγονότα της ιστορίας μας απλά δεν συνέβησαν και τείνουμε να τα διαγράψουμε.

Ιδού ένα παράδειγμα: είδα σε εφημερίδα ένα άρθρο που περιέγραφε τη κάκιστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα παλιά βασιλικά ανάκτορα του Τατοίου. Τραγικές φωτογραφίες με μισογκρεμισμένα κτίσματα, δωμάτια με πεταγμένα μέσα ενδύματα και διάφορα άλλα πράγματα, αναποδογυρισμένα έπιπλα και μισοκατεστραμένοι ζωγραφικοί πίνακες.
Ύστερα από τόσα χρόνια, τα κτίσματα θα μπορούσαν να έχουν αποκατασταθεί και συντηρηθεί, να έχουν τοποθετηθεί τα έπιπλα στα διάφορα δωμάτια μαζί με άλλα αντικείμενα της βασιλικής οικογένειας και να έχουν μετατραπεί τα παλιά ανάκτορα σε ένα Μουσείο μιάς συγκεκριμένης περιόδου της ιστορίας μας, που τώρα έχει παρέλθει οριστικά.
Η γύρω περιοχή θα μπορούσε να έχει μετατραπεί σε ένα καταπράσινο πάρκο περιπάτου.

Και σε άλλες χώρες άλλαξαν τα καθεστώτα. Και άλλες χώρες πέρασαν δυσάρεστες περιόδους στην ιστορία τους. Όμως όχι μόνο δε γκρέμισαν, αλλά συντήρησαν οτιδήποτε σχετικό με εκείνη την εποχή, όπως ανάκτορα και μνημεία, μετατρέποντάς τα σε χώρους επίσκεψης των τουριστών.
Εμείς εδώ παθαίνουμε παράκρουση για οτιδήποτε σχετικό με τη περίοδο της βασιλείας, λες και δε τη ζήσαμε. Δε μας άρεσε και τη τελειώσαμε. Αλλά μπορούμε να τη διαγράψουμε από την ιστορία μας ; Το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων υπήρξε κατοικία του ξενόφερτου πρώτου βασιλιά, ας το γκρεμίσουμε λοιπόν και αυτό !!
Και μη μου πείτε ότι τα χρήματα για την αποκατάσταση του Τατοίου θα ήταν καλύτερα να διατεθούν για άλλους κοινωνικούς σκοπούς. Γιατί σε αυτή τη χώρα μας, πάντοτε βρίσκονται χρήματα όταν το θελήσουμε, ενώ άλλα σπαταλούνται δίχως ντροπή.

Δύο εικόνες διαφορετικές, δύο διαφορετικών εποχών. Η μία να προκαλεί ελπίδα και η άλλη θλίψη.