Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Το 2010

Έτσι γίνεται πάντα. Γεμίζουμε τη καρδιά μας με ευχές, ελπίδες, αισιοδοξία και υποδεχόμαστε κάθε φορά το Νέο Χρόνο, ανασυντάσσοντας τις επιθυμίες, τους στόχους μας και… προχωράμε.

Φαίνεται όμως ότι το 2010 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά για όλους μας. Τα μηνύματα από κάθε πλευρά δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Στο ευρωπαϊκό club μου ανήκουμε, λοιδορούν, απειλούν και υποβαθμίζουν την Ελλάδα για τις πολύ χαμηλές επιδόσεις της εθνικής μας οικονομίας. Και από τη κυβέρνηση ακούμε για μέτρα αναγκαστικά σκληρά που θα αγγίξουν όλους μας.
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Νομίζω ότι το άρθρο που διάβασα στη Καθημερινή περιγράφει ακριβώς τους λόγους της σταδιακής κατρακύλας της χώρας στη δεινή θέση που βρίσκεται σήμερα.
Όλοι μας φταίξαμε, ο καθένας στο τομέα του. Και πάντως δεν μας φταίνε οι ξένοι !
Μάθαμε να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας, παράλογα, απερίσκεπτα, επικίνδυνα
Ο πρωθυπουργός είπε «είτε θα αλλάξουμε, είτε θα βουλιάξουμε».
Για να δούμε λοιπόν.

ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
25.12.2009.

Τα ψέματα τελείωσαν.
του Αλέξη Παπαχελά.

"Το 2009 μετράει μέρες και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα μας αφήσει με μια αίσθηση αβεβαιότητος και ανησυχίας. Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης μοιάζει να καταρρέει σε ορισμένους τομείς και να μας αποχαιρετά σταδιακά σε άλλους. Και όλα αυτά μέσα σ’ ένα παγκόσμιο οικονομικό σκηνικό στο οποίο επίσης δεν μπορεί να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί.
Στα του οίκου μας τώρα το βέβαιο είναι πως το πολιτικό μας σύστημα, από το 1980 και μετά, κακόμαθε τον ελληνικό λαό σ’ έναν τρόπο διαβίωσης που δεν δικαιολογείται ούτε μπορούσε να συντηρηθεί από τις πραγματικές του δυνατότητες. Ταυτόχρονα ξεχείλωσε τους θεσμούς, διαλύοντας κάθε έννοια ιεραρχίας στη δημόσια διοίκηση, τα πανεπιστήμια, τον δημόσιο βίο γενικότερα. Δοξάστηκε ο «τσαμπουκάς» των εκατό ανθρώπων που μπορούν να κλείνουν το κέντρο της πόλης χωρίς να φοβούνται κανέναν, των επαγγελματιών της βίας που έκαναν στέκια τα πανεπιστήμια, των συνδικαλιστών που καταλαμβάνουν κρατικά κτίρια σαν να πηγαίνουν στο λούνα παρκ. Αυτή η καταστροφική κουλτούρα πότισε όλη την κοινωνία και έκανε τον λαϊκισμό δεύτερη φύση του Ελληνα.
Οι πολιτικοί μας χρέωναν ταυτόχρονα τη χώρα προκειμένου να διαιωνίζουν την εξουσία τους. Ποτέ δεν κάθισαν, όπως κάνει ένας καλός νοικοκύρης, να υπολογίσουν αν «βγαίνουμε» ή όχι. Διόριζαν κόσμο στο Δημόσιο, χρέωναν τα Ταμεία, μάθαιναν τον Ελληνα αγρότη να κάθεται στο καφενείο και να απολαμβάνει τον φραπέ του με τη βεβαιότητα πως θα πάρει τις επιδοτήσεις. Ορισμένοι, μάλιστα, αντιμετώπιζαν το δημόσιο ταμείο ως προσωπικό μηχανισμό αναδιανομής πλούτου.
Θεωρούσαμε όλοι μαζί, ως κοινωνία, πως είμαστε και «μάγκες» σε σχέση με τους Γερμανούς και τους άλλους Ευρωπαίους. Νιώθαμε σαν τον «καταφερτζή του σχολείου» που μπορεί και περνάει όλα τα μαθήματα με σκονάκια και αντιγραφές...
Τα καταφέρναμε βεβαίως με μερικά διαλείμματα καλύτερης διοίκησης και νοικοκυρέματος να πηγαίνουμε καλά ως χώρα. Τώρα όμως μας έπιασαν, για πολλοστή φορά, να αντιγράφουμε και έχουν αποφασίσει πως τέλειωσαν τα ψέματα ή βάζουμε τάξη στα του οίκου μας ή μας αφήνουν να βουλιάξουμε στο τέλμα του χρέους, της ανοργανωσιάς και των αδιεξόδων μας.
Οι λύσεις δεν θα είναι εύκολες γιατί ξαφνικά οι περιστάσεις απαιτούν να βρεθούν άμεσα λύσεις σε προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί εδώ και δεκαετίες. Ετσι όμως λειτουργεί η ιστορία συνήθως, μια χώρα φορτώνεται παθογένειες και λάθη των ηγετών της μέχρι που μια μέρα έρχεται ο λογαριασμός.


Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι άραγε; Δεν είναι εύκολο γιατί απαιτείται στιβαρή ηγεσία που θα αγνοήσει το πολιτικό κόστος και τις αντιδράσεις μιας κοινωνίας που έχει, καλώς ή κακώς, βολευτεί με ένα αρρωστημένο σύστημα. Δεν είναι ακόμη εύκολο γιατί οι ηγεσίες βγαίνουν συνήθως από τα κρίσιμα κομμάτια του δημόσιου βίου: την πολιτική, τα πανεπιστήμια, τον κρατικό μηχανισμό, τα μέσα ενημέρωσης. Εξαιρέσεις ασφαλώς και υπάρχουν, αλλά ο κανόνας επιβεβαιώνει τον νόμο της επιβίωσης της μετριότητας. Στην κορυφή κρίσιμων τομέων φτάνουν τώρα τα προϊόντα του συστήματος που εδραιώθηκε τη δεκαετία του 1980 και που έμαθαν να ζουν με τη συνδιαλλαγή και τον συμβιβασμό. Η ελπίδα είναι πως το βίαιο σοκ από την κατάρρευση πολλών μεταπολιτευτικών μύθων και συμπεριφορών θα αναδείξει και νέες ηγεσίες. Εχει ξανασυμβεί σε οριακές στιγμές της νεότερης ιστορίας μας."

Διαφωνείτε ;

24 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"...μέχρι που μια μέρα έρχεται ο λογαριασμός"

Kαι τώρα...έφτασε κόμπος στο χτένι...

Κάποτε Λιόντα μου πρέπει να μπει σε μια τάξη ο τόπος μας. Το κακό όμως είναι ότι θα κληθεί και πάλι ο λαός να χρεωθεί τις κλεψιές όλων των προηγούμενων δεκαετιών. Αυτοί παρά το ότι χρωστούν (σε σένα, σ' εμένα, σε όλους μας, μέχρι και στα μεθαυριανά εγγόνια μας), ποτέ δεν τιμωρούνται.

KAΛH XΡONIAAAAAA!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Margo είπε...

Αυτή η πρωτοχρονιά δεν είναι σαν τις προηγούμενες. Ποιος είναι στ' αλήθεια αισιόδοξος και σάμπως είναι μόνο το οικονομικό; Για το κλίμα που αλλάζει δραματικά πότε θα ανησυχήσουν, πότε θα κάνουν κάτι;
Αναμένουμε ελπίζοντας για μια καλή χρονιά και αυτό θα ευχηθώ και σε σένα Λεοντόκαρδε, τουλάχιστον να έχουμε υγεία και προσωπική πληρότητα και όλα τα άλλα θα τα παλέψουμε.
Καλό σου βράδυ!

b|a|s|n\i/a είπε...

την υγειά μας να έχουμε και για όλα τα υπόλοιπα είτε εύκολα είτε δύκολα περισσότερο ή λιγότερο (θα) τα καταφέρνουμε.
μέλη του όποιου συστήματος είμαστε όλοι μας. από την στιγμή που ίσως ανεχόμαστε τις όποιες καταστάσεις αυτές συνεχίζουν μέχρι να πληρώσουμε τον λογαριασμό. μόνο που σχεδόν πάντα τον πληρώνουν λάθος άνθρωποι.
απλό παράδειγμα τα τέλη κυκλοφορίας που και με την βούλα και επίσημα λάθος υπολογισμό έκαναν μα πρέπει να πληρωθούν.
ακόμα και τα λάθη των μεγάλων τα πληρώνουν οι μικροί.
και μου μοιάζει απίστευτη ειρωνία να πληρώσω έστω και πενήντα ευρώ παραπάνω περιβαλλοντικά τέλη όταν έχω δώσει τα πολλαπλάσια για να είναι ένα απλό αυτοκίνητο μικρού κυβισμού δεκαετίας καινούργιο. με τα κτεο του. τους έλεγχους των ρύπων του και όλα τα σχετικά. χωρίς καν να λογαριάζω όλα αυτά που δαπανώ σε δέντρα, φυτά και άνθη.
απλές σκέψεις. απλές λέξεις.
με υγεία πάνω από όλα. με ελπίδα. με χαμόγελο. καλή σου χρονιά! με κάθε ευτυχία!

Βάσσια είπε...

Η κατρακύλα της Ελλάδας, κατά την ταπεινή μου άποψη είχε αρχίσει πολύ πριν την δεκαετία του ΄80, και δεν συμφωνώ σε αυτό με τον Παπαχελά.
Η Ελλάδα δεν απέκτησε προβλήματα οικονομικά μόνο τότε, απέκτησε όμως κάτι σημαντικότερο- μια ελευθερία που πριν δεν διαθέταμεκαι μια θέση δυναμικής των μεσαίων και χαμηλών τάξεων στην κοινωνία.

Δεν θέλω να επεκταθώ.

Έτσι κι αλλιώς η πραγματικότητα της κατάντιας δεν αλλάζει, συμφωνώ ή όχι με την ανάλυση.

Γι αυτό πρώτοι εμείς θα πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα - ΑΦΟΥ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ- ότι μπορούμε να είμαστε Έλληνες, όχι μόνο λαμόγια-καταφερτζήδες-αρπακόλες-παρελθοντολάγνοι-νεόπλουτοι-απολιτικ Έλληνες.

Το 2010 θα ήταν δύσκολο σίγουρα.
Ας μη του τα κάνουμε όμως όλα εύκολα.

Καλό βράδυ
:-)

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Αισιοδοξοι;;;;;

Με κάποιες Θάλειες Δραγώνες και τα λεγομενα τους

"Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα"
λιγο δυσκολο το βλεπω

kariatida62 είπε...

To νοικοκύρεμα σαφώς και πρέπει να γίνει σ'όλα! Ο Ελληνικός λαός όμως ζητά και την τιμωρία των υπαίτιων, έστω την επιστροφή των κλοπιμαίων...

VAD είπε...

Κάτι θα γίνει,μωρέ,ο ...Θεός του Έθνους των Ελλήνων δε θα το αφήσει να χαθεί:))

Καλή Χρονιά,ρε φίλε...

leondokardos είπε...

Γλαρένια μου, πιστεύω οτι αυτός ο τόπος πολύ δύσκολα θα πάει μπροστά για το καλό όλων μας. Δεν αλλάζει εύκολα ο Έλληνας, ιδιαίτερα σήμερα όπου ο καθένας μας κοιτάζει τον εαυτό του. Κακομάθαμε.Υπομονή δεν έχουμε.Ανόητα χωρισμένοι κομματικά είμαστε.΄Αντε τώρα να βάλουμε μυαλό. Πότε;
Είναι φυσικά και θέμα παιδείας, απο τη μικρή ηλικία πρέπει να αλλάξουν τα μυαλά μας.
Ας έχουμε μια καλή χρονιά και...βλέπουμε.

leondokardos είπε...

Margo πράγματι δε μπορεί να είμαστε υπερβολικά αισιόδοξοι φέτος. Και ναι, δεν είναι μόνο η οικονομική κατάσταση άσχημη, υπάρχει το κλίμα που λίγοι φαίβνεται να ασχολούνται με αυτό και ένα σωρό άλλα προβλήματα που απασχολούν όλους μας.
Να έχουμε υγεία τουλάχιστον και ό,τι μπορεί ο καθένας μας ας κάνει.Χρειάζεται συλλογική προσπάθεια.

leondokardos είπε...

Βασίλη, συμμερίζομαι την αγανάκτησή σου για τα τέλη κυκλοφορίας. Έχω ενα αυτοκίνητο 19 ετών, καταλυτικό, το προσέχω σα τα μάτια μου, το περνώ απο ιδιωτικό ΚΤΕΟ για συγουριά, το χρησιμοποιώ πολύ λίγο και τώρα πρέπει να πληρώσω 130 ευρώ παραπάνω για τί απλά δεν έχω χρήματα να πάρω καινούργιο!
Και όχι μόνο αυτό,ένας χαμηλοσυνταξιούχος δεν αδικείται όταν του λένε να μαζέψει αποδείξεις 6000 ευρώ; Απο που, όταν δεν μπορεί να επιβιώσει με αυτά τα λίγα; Κοινωνική πολιτική είναι αυτή;
Και βέβαια πάντα αυτοί που δεν πρέπει θα πληρώνουν τα σφάλματα ή τις κλεψιές των άλλων.
Ναι, ας έχουμε υγεία τουλάχιστον για να αντέξουμε όσο μπορούμε.

leondokardos είπε...

Βάσσια, θέτεις πολύ σοβαρά θέματα που δεν συζητούνται μέσα απο τα blog μας εύκολα. Θα συμφωνήσω οτι η Ελλάδα κατρακύλισε συχνά στην ιστορία της και οτι το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και πολιτικό και κοινωνικό.
Νομίζω οτι έχουμε μέσα μας οι Έλληνες μιά τάση αυτοκαταστροφής, ενώ έχουμε τεράστιες δυνατότητες.
Όσοι μπορούν παλεύουν, αλλά προφανώς δεν αρκούν.

leondokardos είπε...

Ρίκη ναί, υπάρχουν και κάποιες ανόητες παραφωνίες, ας μην μένουμε σ΄συτές και ας βρει η χώρα γρήγορα το βηματισμό της.

leondokardos είπε...

kariatida μακάρι κάποτε να δούμε να τιμωρούνται αυστηρότατα όσοι κλέβουν, όποιοι κιαν είναι αυτοί.
Θα το δούμε όμως ;

leondokardos είπε...

VAD φοβάμαι οτι ο ...Θεός της Ελλάδας έχει πλέον βαρεθεί μαζί μας και μας έχει αφήσει στη τύχη μας !!

Roadartist είπε...

Δύσκολα είναι και δύσκολα θα είναι.
Καλή χρονιά!

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι όσο δύσκολα κιαν είναι, πρέπει να αντέξουμε, αξίζει το κόπο...

marianaonice είπε...

Καλή χρονιά Λεοντόκαρδε!
Εύχομαι υγεία, χαρά και αγάπη!
Οι οιωνοί προβλέπονται σκοτεινοί αλλά εμείς θα ελπίζουμε...
:))

leondokardos είπε...

Μαριάνα Καλή Χρονιά να έχουμε με υγεία. Απο κει και πέρα θα το παλέψουμε, τίποτα άλλο δε γίνεται, παρά τις προβλεπόμενες δυσκολίες.

BUTTERFLY είπε...

Πως να διαφωνησω και σε τι; Μακαρι το 2010 να μας φερει μεταξυ αλλων τη δυναμη, την ωριμοτητα και την αποφασιστικοτητα που χρειαζεται για να ξαναχτισουμε τη χωρα!

leondokardos είπε...

Πεταλούδα μου μακάρι. Αυτή η πανέμορφη χώρα και αυτός ο λαός αξίζει πολύ περισσότερα. Μόνο που ενώ το ξέρουμε, με τις ενέργειές μας λες και δε το θέλουμς να βγούμε απο αυτό το τέλμα.
Γιά να δούμε τι μας επιφυλάσσει ο νέος χρόνος.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μπορούμε άραγε να είμαστε αισιόδοξοι;
Χμμμμ! Φοβάμαι πως δεν μπορούμε Λεοντόκαρδε...
Τουλάχιστον για το "όραμα" που λέγεται "καλύτερος κόσμος"...
Μπορούμε όμως να ελπίζουμε...
Γιατί άν δεν περάσεις ποτέ απο το στάδιο "ελπίδα", δεν θα φτάσεις και ποτέ στο στάδιο "αισιοδοξία"....
Καλή Χρονιά να έχεις !

leondokardos είπε...

Βιολίστριά μου,εύχομαι και σε σένα Καλή Χρονιά.
Σε πολλά θέματα έχω βαρεθεί πλέον να ελπίζω !! Εντάξει, μέσα μας δε σβήνει εύκολα η ελπίδα, αλλά στο τέλος η αναμονή σε απογοητεύει.
Όσο για το συγκεκριμένο θέμα της ανάρτησής μου, μας έχουν κάνει ρεζίλι πλέον έξω, αλλά απότι βλέπω, εμείς το χαβά μας. Μέχρι που θα φτάσουμε;
Ίδωμεν...

Lilith είπε...

Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις Λεοντόκαρδέ μου.
Και δεν μπορεί να σπέρνεις μπάχαλο και να θερίζεις... Ευρώπη!
Απ' τη μία οι πολιτικοί ξάφριζαν τα δημόσια ταμεία και από την άλλη ο μέσος Έλληνας κοιμόταν αγκαλιά με την πιστωτική του κάρτα.
Σαν τα πιτσιρίκια που τους προσφέρει ο άγνωστος κύριος στο παγκάκι γλυκά κι' αυτά τα παίρνουν.
Τώρα...
Τώρα για να φτιάξει το πράγμα (αν είναι αυτό δυνατόν) κάποιος πρέπει να πονέσει. Πώς όταν σου "βγαίνει" το χέρι και στο βάζει ο χειροπρακτικός με μια απότομη κίνηση στη θέση του...
Ε, έτσι. :)
Καλή Χρονιά να'χεις!

leondokardos είπε...

Lilith πιο ακριβή και παραστατική περιγραφή της κατάστασης, δε μπορούσες να κάνεις !!
Ακριβώς έτσι είναι, και στη σπορά,και στο ξάφρισμα και στον ύπνο !!
Και τώρα ο... χειροπρακτικός με πολύ απότομο τρόπο θα μας βάλει το χέρι στη... τσέπη του καθενός μας για να πληρώσουμε τα σπασμένα.
Άντε λοιπόν και Καλή Χρονιά να έχεδις.