Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

...ακόμα ένα ποτηράκι.....

Λοιπόν ξέρετε τι πιστεύω; Συχνά στη ζωή μας ασχολούμαστε με κάποια πράγματα, παίρνουμε μια απόφαση, αποκτούμε μια συνήθεια σε μια στιγμή που ένα εντελώς τυχαίο γεγονός συμβάλλει καθοριστικά σ΄αυτές τις επιλογές μας. Ακόμα και οι πολιτικές μας προτιμήσεις μπορεί να οφείλονται σε ένα συμβάν τόσο σημαντικό που τουλάχιστον αρχικά να μας οδηγήσει σχεδόν απρόσμενα και άθελά μας σε ένα κομματικό χώρο.
Αλλά τώρα ν΄αφήσω τους προλόγους και να μπω στο θέμα μου.


Η μπύρα αποτελούσε για πολλά χρόνια το αγαπημένο μου ποτό. Ένα παγωμένο ποτήρι μπύρας, χειμώνα καλοκαίρι, πάντοτε το προτιμούσα. Κρασί έπινα μόνο αν η παρέα το επιθυμούσε.
Ίσως στη προτίμηση μου αυτή συνέβαλε το γεγονός ότι οι χώρες που επισκεπτόμουνα πιο συχνά, η Αγγλία και η Γερμανία, ήταν οι κατεξοχήν ….μπυρότοποι.


Κάποια στιγμή, το ούζο πήρε τη πρωτιά, δίχως να εγκαταλείψω τελείως τη πρώτη μου αγάπη. Αλλά το ουζάκι ξαφνικά με συνεπήρε, η μυρωδιά του μου άρεσε και πάνω απόλα, το συνόδευες πάντα με ένα σωρό μεζέδες. Αχ αυτοί οι μεζέδες, τι ξελόγιασμα κι αυτό. Φίλοι με πήγαιναν σε ένα Βολιότικο ουζερί και… ξεσκιζόμασταν!!
Μ΄άρεσε να φτιάχνω το μεζεδάκι μου κι εγώ στο σπίτι και να απολαμβάνω το ουζάκι μου τα Σαββατοκύριακα, ιδίως το καλοκαίρι, έξω στο κήπο μου. Αναπαυτική πολυθρόνα σκηνοθέτη, διάβασμα εφημερίδας και δίπλα το τραπεζάκι με το ποτήρι και τους μεζέδες. Και ταξίδευα….
Μη νομίζετε όμως ότι το απολάμβανα και πάρα πολύ. Μόνος μου όπως ήμουνα, το γεμάτο ποτήρι και οι μεζέδες γρήγορα εξαφανίζονταν !! Το ποτό αυτό θέλει παρέα, μπλά μπλά και την ώρα του. Είναι που λένε long drink.


Ε μετά, σιγά σιγά φαίνεται ότι ψιλοβαρέθηκα την ίδια… γκόμενα και λοξοδρόμησα. Δε μένω πιστός εύκολα στις αγάπες μου !!


Κι΄έτσι … αγάπησα το τσιπουράκι !!
Δίχως γλυκάνισο, μ΄ένα παγάκι μέσα και πάντα δίπλα οι μεζέδες. Προφανώς δε μπόρεσα να ξεχωρίσω, ήταν το είδος του ποτού ή η ύπαρξη μεζέδων που με οδηγούσε στις … εναλλασσόμενες προτιμήσεις μου.
Στην αλλαγή αυτή συνέβαλε το γεγονός ότι μου πρόσφεραν τρείς μεγάλες φιάλες θαυμάσιο σπιτικό ούζο φτιαγμένο από μερακλήδες ανθρώπους.


Αλλά το έχω πει, η ζωή έχει ανατροπές, απρόσμενες, απότομες, αναπόφευκτες.
Έστι λοιπόν μια μέρα, δίχως ντροπή για τις συνεχείς απιστίες μου,
παραδόθηκα ολόψυχα στη τέταρτη και τελευταία αγάπη μου, το κόκκινο κρασί. Παραδόθηκα στο βαθύ καθάριο χρώμα του, στη μυρωδιά που σε προκαλεί τόσο ευχάριστα, στο τρόπο που κυλά μέσα σου.
Ναι, το κόκκινο κρασάκι !!


Μου κρατά ζεστή συντροφιά τα μεσημέρια και κυρίως τα βράδια. Αδιαφορώ για τα γύρω μου, παίρνω το ποτήρι που υπάρχει πάντα στο τραπέζι μου, έτοιμο να δεχθεί το κόκκινο νέκταρ και αφοσιώνομαι στην απόλαυσή του.
Και μη φοβόσαστε, δε θα με πειράξει το κρασί, δε μεθάω εύκολα, αφήστε που όταν το ίδιο το κρασί αντιλαμβάνεται ότι το απολαμβάνεις, σου φέρεται με απόλυτη ευγένεια.


Τώρα αρχίζω να μαθαίνω καλύτερα τις ποικιλίες των κρασιών, θέλω να μάθω τόσα πολλά ακόμα, μου φαίνεται ότι η οινοποιεία θα πρέπει να είναι μια πολύ ιδιαίτερη και ευχάριστη απασχόληση. Γράφτηκα σε wine club, πήγα στην έκθεση ΟΙΝΟΡΑΜΑ και γοητεύτηκα στη κυριολεξία.


Και εκεί, μπροστά στις χιλιάδες προκλητικά αραγμένες φιάλες των κρασιών, ερυθρών και λευκών με τα ιδιόμορφα ονόματα --Julia, Δύο Ελιές, Ηγεμών, Ιανός, Βιβλία Χώρα, Μονοπάτι κ.ά.-- και τα χαρακτηριστικά τους επάνω σε πολύχρωμες ετικέτες, παρέδωσα τη ψυχή μου και ορκίστηκα αιώνια πίστη σ΄συτό που τόσο μοναδικά ομορφαίνει τη ζωή και ευφραίνει τις καρδιές μας .


Στην υγειά σας λοιπόν……

22 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

στην υγειά μας! και να έχουμε την υγειά μας και ντίρλα να γινόμαστε. :)
την μπύρα ποτέ μου δεν την συμπάθησα. προτιμώ όλα αυτά που με ένα και δύο και τρία ποτηράκια ένα κεφάλι ανάλαφρο και ζίου ζίου στο κάνουν. :)
καλησπέρα σου!

Βάσσια είπε...

Α, ευτυχώς που καταλήξαμε στο κρασί το κόκκινο , γιατί τσιπουράκι, ρακές και ούζο ούτε να πλησιάσω.

Οπότε εις υγείαν με ένα κατακόκκινο κρασί, που λατρεύω (και του είμαι πιστή)!

Φιλιά :-)
Καλό βράδυ

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αχ, τι μας κάανεις βραδιάτικα..,.
Είναι γεγονός πως αλλάζουν τα γούστα μας.
Μπύρα δε μου αρέσει το χειμώνα καθόλου, προτιμώ λίγο κόκκινο κρασί. Το καλοκαίρι θα την πιω ευχάριστα.
Ούζο αγαπώ πολύ (αχ, αυτοί οι μεζέδες)και τελευταία έμαθα τσίπουρο με γλυκάνισο (επειδή μοιάζει με ούζο) αλλά μόνο σπιτικό που μου φέρνουν από Β. Ελλάδα.
Επίσης με παγάκια το πίνω και με κοροϊδεύουν. Τί να κάνω η γυναίκα δεν είμαι πότης.
΄Απαντα τα ανωτέρω σε μικρές ποσότητες
Εβίβα!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Side21 είπε...

Εις υγείαν λοιπόν ...
Μ' ένα ποτήρι μοσχάτο
γλυκό κρασί Σαμιώτικο απ' το βαρέλι μου !!!

BUTTERFLY είπε...

Στην υγεια μας! Με κρασι και με ουζο και με τσιπουρο και με μπυρα και με μεζεδες, μα παντα με καλη παρεα πανω απο ολα, εστω κι αν αυτη η παρεα ειναι ο εαυτος μας!!!

leondokardos είπε...

Βασίλη τώρα πια και εγώ έχω εγκαταλείψει τη μπύρα, ίσως μόνο τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού τη πίνω.Η γλυκιά ζαλάδα που σου δίνουν τα οθζάκια, το τσίπουρο και το κρασάκι δε συγκρίνονται και πολύ συχνά τα αναζητά η ψυχή μας. Εβίβα λοιπόν.

leondokardos είπε...

Βάσσια κι εγώ στο κόκκινο κρασί μέω πλέον πιστός.Τι τα θέλεις, τα πάντα σε συγκινούν σ΄αυτό, το χρώμα, η οσμή και εκείνο το κατρακύλισμα μέσα σου,δροσιά ζωής.

leondokardos είπε...

Γλαρένια μου η αλήθεια είναι οτι η μπύρα πάει περισσότερο το καλοκαίρι. δροσιά στις ζεστές μέρες.
Άστους να λένε, ένα παγάκι στο τσίπουρο δε το νοθεύει ούτε το αποδυναμώνει, απλά γίνεται πιο εύκολο να το πιείς. Και έτσι κατεβαίνουν πιο εύκολα και οι μεζέδες !!
Τελευταία πρέπει να ομολογίσω οτι επιδίδομαι στο κόκκινο κρασί, προσπαθόντας να διατηρήσω ΄τον έλεγχο των... ποσοτήτων !
Καμιά φορά ξεφεύγω λίγο, αλλά κανώ μου κάνει τελικά.

leondokardos είπε...

side αν φτιάχνεις το δικό σου Σαμιώτικο, πολύ καλά κάνεις. Είναι και η όλη διαδικασία να φτιάξεις το κρασάκι σου που σε χαροποιεί.
Ένα ποτηράκι Σαμιώτικο λοιπόν στην υγειά σου!!

leondokardos είπε...

Τώρα Πεταλούδα μου έθιξες κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή μας: να τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας είναι πολύ μεγάλη υπόθεση και ευτυχία τη σημερινή εποχή. Πέρνουμε δύναμη και αντέχουμε πολλά, ακόμα και τη μοναξιά. Και σ΄αυτό συμβάλλουν τα ούζα, η μπύρα, το τσίπουρο και το καλό κόκκινο κρασί. Στην υγειά σου κοπέλα μου, νάσαι καλά.

ippoliti_ippoliti είπε...

Με τι γλαφυρότητα γραμμένο, πολύ μου άρεσε. Στην υγειά σου λοιπόν Leondokarde με ότι κάθε φορά επιθυμείς, κρασί, ούζο, μπύρα το καλοκαίρι.
Καλό σου βράδυ

leondokardos είπε...

ippoliti η... νέα μου αγάπη το κρασί και ο ενθουσιασμός μου γιαυτό, προφανώς ... με ενέπνευσε στο γράψιμό μου !! Και σε διαβεβαιώ οτι το απολαμβάνω καθημερινά, μέχρι στιγμής με μέτρο. Το μέλλον αβέβαιο.....

demetrat είπε...

άντε γειά μας
με μιά Γαία κόκκινη εγώ.Με ό,τι πίνεις εσύ.
δ

leondokardos είπε...

demetrat στην υγειά σου, με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Τελευταία το έχω ρίξει σε δύο κρασιά που μ΄αρέσουν πολύ: το Julia Mrelot του Κώστα Λαζαρίδη και ένα γαλλκό
το Chateau Tanesse. Το γαλλικό δεν είναι ακριβό αλλά έχει μιά ιδιαίτερη στιφή γεύση.Και φυσικά συνεχίζω να εξερευνώ το κόσμο του κρασιού.
Καλό Σαβ/ακο.

Lilith είπε...

Την μπύρα, αν και το προσπάθησα στα φοιτητικά μου χρόνια, δεν τη "χώνεψα" ποτέ!
Γενικότερα, το θέμα ποτό... δεν το'χω καθόλου... :)
Παρόλα αυτά, τον τελευταίο χρόνο, έχω αρχίσει κι' εγώ να εκτιμώ ιδιαίτερα το κόκκινο κρασί.
Δεν ξέρω... μεγαλώνοντας, πιστεύω ότι αρχίζουμε να εκτιμούμε γεύσεις που πριν δεν μας έκαναν καμία αίσθηση.
Βέβαια, πίνω ένα μικρό ποτηράκι και πολύ σπάνια, γιατί (θα σου φανεί περίεργο ίσως) αλλά νιώθω ότι αν πίνω συχνά θα πάθω μεγάλη εξάρτηση και δεν το θέλω! :)

Τώρα όμως θα πιω ένα ποτηράκι. ;)

Στην υγειά σου λοιπόν και καλό σ/κ!

Μικρές ανάσες είπε...

Έχω παραχωρήσει μια ιεροτελεστία στον εαυτό μου: κόκκινο αργεντινέζικο ανοίγει που αφήνω να "αναπνεύσει" για λίγη ώρα, ψηλό κολωνάτο ποτήρι και να διαβάζω τα blogs που παρακολουθώ, κάθε Κυριακή βράδι...

Στην υγειά μας λοιπόν!!!

leondokardos είπε...

Lilith κι εγώ το κρασί άρχισα να το προτιμώ τώρα τελευταία,από το περασμένο χρόνο. Και το συνεχίζω, το κόκκινο κατά τους γιατρούς οφελεί και τη κειτουργία της καρδιάς ! Η αλήθεια είναι οτι κι εγώ φοβάμαι οτι θα το συνεχίζω όλο και πιο συχνά και τρομάζω στη πιθανότητα εξάρτησης.Θα προσπαθησω να το ελέγχω.Θα προσπαθησω λέω...

leondokardos είπε...

Μικρές ανάσες χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ. Ξέρω οτι τα αργεντίνικα κρασιά είναι πολύ καλά και το wine club που έχω γίνει μέλος, έχει και τέτοις κρασιά. Θα τα δοκιμάσω λοιπόν.
Ωραία η ιεροτελεστία σου ! Έγώ τη κάνω πιο συχνά με παρέα ένα δυό ποτηράκια κόκκινο.Στην υγειά σου λοιπόν.

Μικρές ανάσες είπε...

Στην υγειά μας και καλή μας εβδομάδα...

Δε ξέρω γιατί αλλά έχω συνδέσει το κόκκινο κρασι με προσωπική απόλαυση, σπάνιο το πίνω με άλλους, έχει ο καθένας τα κολλήματά του!!!

Για παρέα πάντως προτείνω τι Σαμαρόπετρα του Γιάννη Μπουτάρι, λευκό, καθαρή γεύση και ενω δε σου δεσμεύει γευστικά τον ουρανίσκο νιώθεις τη δροσιά του.

Την καλημέρα μου!!

leondokardos είπε...

Μικρές ανάσες, βλέπω οτι ξέρεις αποκρασιά ! Λοιπόν τη περασμένη ωδομάδα στο Cellier ' είχε μια εκδήλωση για το Γιάννη Μπουτάρι. Η Σαμαρόπετρα πράγματι ήταν ένα υπέροχο λευκό, ήπιαμε και ροζέ Ακακία, αλλά και κόκκινα Δύο Ελιές. Όλα πολύ καλά, αλλά εγώ πάλι κόλησα στο κόκκινο ανά πάσα στιγμή, εκτός πια εάν η παρέα προτιμά λευκό, όποτε δε τα χαλάω.
Καλή βδομάδα και σε σένα.

Μικρές Ανάσες είπε...

Τα κόκκινα κρασιά, για εμένα κρύβουν μια μυστηριακή ζωή, κάτι απο το αίμα και τη ζωή... Τα άσπρα μου μοιάζουν πιο ανάλαφρα και χαρούμενα...
Βέβαια, μετά απο 5 χρόνια στη Σκωτία, έχω μια κρυφή αδυναμία στο whisky αλλά αυτή είναι μια εντέλώς άλλη συζήτηση!!!

leondokardos είπε...

Μικρές ανάσες αρχικά λευκό κρασί έπινα, μόλις πρίν 6 μήνες το γύρισα στο κόκκινο. όσο για τη μπύρα και εγώ ύστερα απο 5 χρόνια στην Αγγλία στο Manchester φυσικό ήταν να τη συνηθίσω !!
Ε τώρα σε δικαιολογώ για το ουισκάκι, αν και εγώ είναι αδύνατο να το πιώ, κάτι δε μου πάει!!