ΕΝ ΑΦΘΟΝΙΑ.....

Από το λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη:

Νάρκισσος: (Μυθολ.) Ωραίος νέος που ερωτεύτηκε τον εαυτό του όταν είδε το είδωλό του στο νερό.
Ναρκισσισμός : η υπερβολική αυταρέσκεια.
Σοβινισμός: τυφλός εθνικισμός που χαρακτηρίζεται από τη φανατική εξύμνηση κάθε εθνικού στοιχείου.

Νομίζω ότι στη σημερινή εποχή θα συναντήσουμε πάρα πολλά παραδείγματα ανθρώπων αλλά και εθνών που διακρίνονται από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Άτομα που περιφέρονται στα τηλεοπτικά κανάλια, πολιτικοί, δημοσιογράφοι των δελτίων ειδήσεων, άλλοι που εμφανίζονται στα διάφορα σαχλά πρωινάδικα. Άτομα ανίκανα να προφέρουν ουσιαστικού περιεχομένου και νοήματος λόγια, που θεωρούν ότι αντικρίζουν το «είδωλό» τους μέσα στα «νερά» μιας ακατάσχετης ανόητης πολυλογίας.

Υπουργοί με υφάκι απέραντης αυταρέσκειας θεωρώντας ότι απευθύνονται σε ηλίθιους πολίτες, βέβαιοι ότι έχουν επιλύσει με έναν μοναδικό τρόπο τα θέματα αρμοδιότητάς τους.

Άν επεκτείνουμε κατά κάποιο τρόπο την έννοια του ανθρώπινου ναρκισσισμού , μήπως τα ίδια χαρακτηριστικά δεν έχει και ο σοβινισμός που διακρίνει ορισμένα έθνη; Όταν η Μέρκελ θεωρεί και διακηρύσσει την οικονομική υπεροχή της Γερμανίας, αρνούμενη να συμμορφωθεί με το την αρχή που υποτίθεται ότι διακρίνει τα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη περίφημη solidarity, αυτό δεν είναι άκρατος εθνικός ναρκισσισμός, έστω και στην ευρύτερη έννοια;

Πήρα αφορμή για την ανάρτηση αυτή από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή στις 16.4.10, γραμμένο από τον Στέφανο Κασιμάτη. Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Αξίζει να το διαβάσετε.

Νάρκισσοι και επαναστάτες.
Tου Στεφανου Κασιμάτη.

«Η Σάντι Χότσκις είναι μία Αμερικανίδα ψυχολόγος, η οποία διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστήμιου της Νότιας Καλιφόρνιας. Το 2004 εξέδωσε τα αποτελέσματα της έρευνάς της για τη διαταραχή της προσωπικότητας που ονομάζουμε ναρκισσισμό, σ’ ένα βιβλίο με τον τίτλο «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του ναρκισσισμού». Η συγγραφέας τα προσδιορίζει ως εξής: 1) Αναισχυντία. Η ναρκισσιστική προσωπικότητα βιώνει το αίσθημα της ντροπής τελείως διαφορετικά από τις υγιείς προσωπικότητες. 2) Μαγική σκέψη. Ο όρος αναφέρεται σ’ ένα τρόπο του σκέπτεσθαι, που βασίζεται σε στρεβλώσεις της πραγματικότητας, αυταπάτες και αυθαίρετους συσχετισμούς γεγονότων. 3) Αλαζονεία. Το ηθικό του νάρκισσου αναπτερώνεται όταν μειώνει τους άλλους. 4) Φθόνος. Ο νάρκισσος περιφρονεί εκείνους τους οποίους φθονεί, επειδή αισθάνεται ότι απειλούν την ανωτερότητά του. 5) Ιδιαίτερα δικαιώματα. Ο νάρκισσος αναγνωρίζει στον εαυτό του ξεχωριστά δικαιώματα και απαιτεί ευνοϊκότερη μεταχείριση έναντι των άλλων. 6) Εκμετάλλευση. Χρησιμοποιεί τους άλλους χωρίς ενδοιασμούς, ιδίως αν βρίσκονται σε ιεραρχικά κατώτερη θέση. 7) Ουδεμία αντίληψη των ορίων του εαυτού του. Για τον νάρκισσο, οι άλλοι είτε είναι προέκταση του εγώ του είτε απλώς δεν υπάρχουν καθόλου».



Πιστεύω ότι παρόμοια χαρακτηριστικά αφθονούν σήμερα γύρω μας. Τα συναντάμε σε απλούς πολίτες, σε αρμόδιους και αναρμόδιους κρατικούς λειτουργούς, σε αυτούς που μας κυβερνούν και διαφεντεύουν τη ζωή μας, σε έθνη που θα έπρεπε ίσως να ομιλούν με περισσότερη περίσκεψη και σε χαμηλότερους τόνους .
Αλλά βέβαια η ζωή έχει απ΄όλα !!