ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΕ ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ!

Με τη λήξη του Β! Παγκόσμιου Πολέμου, η Γερμανία ήταν μια καταστραμμένη χώρα. Ερείπια ολόκληρες πόλεις, κτίρια, δρόμοι, τα πάντα.

Τότε οι Γερμανοί πολίτες, ένας λαός πειθαρχημένος, σκληρός, εργατικός, άρχισε να κτίζει τη νέα του πατρίδα. Οι εργάτες προσέφεραν τις υπηρεσίες τους δίχως αμοιβή αρχικά.


Η Γερμανία χωρίστηκε στις δύο ζώνες επιρροής, οι Ρώσοι το ανατολικό κομμάτι και οι Αμερικανο-Αγγλο-Γάλλοι το δυτικό.
Φαίνεται ότι αρχικά αυτός ο διαχωρισμός ωφελούσε και τους Ρώσους και τους Δυτικούς, ίσως γιατί υπήρχε ο φόβος η Γερμανία να αναδιοργανωθεί σε μια νέα ισχυρή δύναμη, πράγμα που και τα δύο μέρη απεύχονταν.
Η Δυτική Γερμανία σιγά σιγά ξανακτίστηκε, άρχισε να λειτουργεί και πάλι η βαριά της βιομηχανία, το εμπόριο, οι τέχνες, το κοινωνικό κράτος. Το γερμανικό μάρκο έγινε ένα ισχυρότατο νόμισμα σε μια συνεχή αντιπαράθεση με το αμερικανικό δολάριο και το ιαπωνικό γιέν.
Κάποια στιγμή δυτικοί και ανατολικοί ενώθηκαν σε ένα κράτος. Η Γερμανία ενωμένη, ξαναεμφανιζόταν δυναμικά στη παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκηνή.


Σ΄αυτή τη προσπάθεια αναστήλωσης της Γερμανίας, σημαντικότατη ήταν η προσφορά μεταναστών που έφθαναν εκεί σε ανεύρεση εργασίας. Εκατομμύρια μετανάστες από την Ελλάδα, τη Τουρκία και άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης και της Αφρικής, βρήκαν δουλειά στη χώρα αυτή, σε επαγγέλματα μάλιστα απαξιωτικά για τους ίδιους τους Γερμανούς, ενώ σταδιακά δημιούργησαν και τις δικές τους επιχειρήσεις και πολλοί απέκτησαν και την ιθαγένεια.

Σήμερα λοιπόν, αγνοώντας επιδεικτικά τη προσφορά των μεταναστών στην ανοικοδόμηση της πατρίδας της, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δηλώνει ότι «το πολυπολιτισμικό μοντέλο της Γερμανίας έχει αποτύχει. Δεν μπορούμε να πούμε ότι όλα είναι εντάξει και ότι ζούμε ευτυχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο».
Δεν ζούνε καλά με τους ξένους λοιπόν οι φίλοι Γερμανοί και ήδη κλείνουν τις πόρτες σε μετανάστες.


Με τις θέσεις της Μέρκελ φαίνεται να συγκλείνει και ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί.
Και το δυστύχημα είναι ότι και σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι μετανάστες άρχισαν πλέον να αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητοι και τα πολιτικά κόμματα με ακροδεξιές ρατσιστικές θέσεις αυξάνουν τα ποσοστά τους, σε άλλες δε περιπτώσεις  μπαίνουν για πρώτη φορά στη βουλή της χώρας τους.


Στη χώρα μας, απροετοίμαστη να δεχθεί το κύμα των μεταναστών, νόμιμων ή παράνομων, με ανύπαρκτες υποδομές και δίχως μια σαφή και λογική μεταναστευτική πολιτική, συνηθίσαμε να κατηγορούμε συνεχώς τους μετανάστες, αγνοώντας τις κρατικές ελλείψεις.


Φαίνεται όμως ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται να εξετάσει το πρόβλημα των μεταναστών και στο που οφείλεται η φυγή των άμοιρων αυτών ανθρώπων από τις χώρες τους για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.
Γιατί προσωπικά πιστεύω ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται κατά ένα σημαντικό μέρος στις κάποτε απαράδεκτες αποικιοκρατικές πρακτικές ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών.


Χώρες όπως η Αγγλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ισπανία, είχαν τις αποικίες τους ιδιαίτερα μάλιστα στην Αφρική.
Απομυζούσαν από τις αποικίες τους κάθε πλουτοπαραγωγικό δυναμικό, τα πετρέλαια, τα διαμάντια, το χρυσό και ένα σωρό άλλα μεταλλεύματα, δίχως να ενδιαφέρονται για επενδύσεις στις χώρες αυτές, για την οικονομική και κοινωνική τους πρόοδο. Το μόνο που επεδίωκαν ήταν ο πλουτισμός τους.
Και όταν κάποια στιγμή τα απελευθερωτικά κινήματα των αφρικανικών χωρών δυνάμωσαν, οι αποικιοκράτες αυτοί εγκατέλειψαν τις χώρες που λήστευαν, μέσα στη φτώχια, τη μιζέρια και τους εμφύλιους πολέμους.


Οι τεράστιες διαφορές πλούτου κάθε μορφής, οι τεράστιες κοινωνικές διαφορές μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών χωρών του πλανήτη, είναι η αιτία που μεταναστεύουν από τις χώρες τους τόσοι πολλοί άνθρωποι.
Και παρ’όλα τα διεθνή συνέδρια για την αντιμετώπιση των διαφορών αυτών και την δήθεν βοήθεια προς τις φτωχές χώρες, τίποτα το ιδιαίτερα αποτελεσματικό δεν γίνεται.


Το χειρότερο είναι ότι σήμερα η «προηγμένη» Ευρώπη, αγνοώντας επιδεικτικά τις δικές της μεγάλες ευθύνες με επικεφαλής τη Γερμανία, φτάνει στο σημείο να μη θέλει πλέον στα εδάφη της μετανάστες, να τους υποτιμά και να ξεχνά τη προσφορά των ανθρώπων αυτών σ΄αυτή την ευρωπαϊκή ευημερία.