ΜΕΤΕΩΡΟΙ.....

Να λοιπόν που ήρθε και το 2011 αφήνοντας πίσω το…μνημονιακό 2010, μια χρονιά που ανέτρεψε τη σιγουριά σε πολλά πράγματα της ζωής μας.

Ανατροπές στα οικονομικά μας, στα εργασιακά, στο ασφαλιστικό σύστημα. Σμίκρυναν σχέδια και θόλωσαν όνειρα.


Βέβαια όποια κιαν είναι η κατάσταση, όσες αναταραχές κιαν μας προκάλεσε η περσινή χρονιά, είθισται να υποδεχόμαστε κάθε Νέο Χρόνο με ανακούφιση και αισιοδοξία, ευελπιστώντας σε ευτυχέστερες μέρες.


Προσωπικά θεωρώ ότι αυτές οι αλλαγές της χρονιάς είναι κάτι πολύ τυπικό, μια αυταπάτη, μια φτιαχτή ευκαιρία για να μας γεμίζει κάθε φορά με ελπίδες και να το γιορτάζουμε με ολονύκτια ξεφαντώματα.
Πιθανόν η άποψή μου αυτή να προέρχεται από το γεγονός ότι πολύ σπάνια μπόρεσα να νιώσω και να χαρώ αυτή την αλλαγή του χρόνου λόγω συγκεκριμένων συνθηκών.
Με…. συνήθισε η κατάσταση αυτή ώστε τώρα πλέον να τα βλέπω όλα τυπικά και αδιάφορα.


Τη περίοδο αυτή των εορτών οι σκέψεις μου στράφηκαν στην αγορά, στην ελάχιστη κίνηση που παρατηρήθηκε. Σκεφτόμουν τους εμπόρους, τα άδεια καταστήματα σε μια περίοδο πολύ σημαντική για το τζίρο των επιχειρήσεων. Αναλογιζόμουν την απελπισία της εμπορικής τάξης, την αγωνία των ανθρώπων αυτών, το αδιέξοδο στο οποίο κινδύνευαν να οδηγηθούν. Έβλεπα άδεια καταστήματα σε κεντρικούς εμπορικούς δρόμους όπου άλλοτε ήταν αδύνατο να βρεθεί ξενοίκιαστος χώρος. Στη δική μου περιοχή έκλεινε μία επιχείρηση μετά την άλλη, ορισμένες μάλιστα είχαν ξεκινήσει να λειτουργούν λίγους μήνες πριν.


Αυτοί οι άνθρωποι ρισκάρισαν περιουσίες κινητές και ακίνητες, έβαζαν τις οικογένειές τους σε περιπέτειες. Ήταν αναγκασμένοι να απολύουν υπαλλήλους, κάποτε στήριγμα των επιχειρήσεών τους, να τους βγάζουν άνεργους στο δρόμο, ίσως σε ηλικίες που θα ήταν αδύνατο να ξαναβρούν εργασία.
Αβοήθητοι από το τραπεζικό μας σύστημα και πιθανότατα καταχρεωμένοι, οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν τη νέα χρονιά με δέος.


Συγκλονίστηκα ειλικρινά όταν σε τηλεοπτική εκπομπή για τους φτωχούς της πόλης τις γιορτινές αυτές μέρες, είδα έναν έμπορο που κάποτε είχε μια ανθούσα επιχείρηση, βρέθηκε με πολλά χρέη, οι τράπεζες του πήραν το σπίτι του, καταστράφηκε και σήμερα ο δυστυχής, σκυφτός και περπατώντας με δυσκολία, σέρνεται στα παγκάκια και στις γωνιές για να κοιμηθεί στην ύπαιθρο. Τον ρώτησαν εάν ήξερε ότι ήταν γιορτινές οι μέρες, ότι ο χρόνος άλλαζε, αλλά αυτός δε το γνώριζε! Ήξερε ότι σε κάθε περίπτωση και φέτος στους δρόμους θα κοιμάται τα βράδια.


Ειλικρινά δε ξέρω πλέον τι μπορεί να εύχεται κανείς όταν αντικρίζει αυτή τη φτώχια και την ανεργία. Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ τη νέα χρονιά, νιώθω μετέωρος, νέα μέτρα λέγεται ότι θα ληφθούν. Η αγωνία και η οργή των πολιτών έχει φτάσει στο αποκορύφωμα και η απελπισία οδηγεί στο παραλογισμό και στη βία.


Η ευχή «νάσμαστε καλά» εξαρτάται πλέον από πολλούς, πρωτόγνωρους και ιδιόμορφους παράγοντες.