Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

" Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΜΑΖΙ "


Πολλά λέγονται και γράφονται τελευταία από τα τηλεοπτικά κανάλια και τον Τύπο, σχετικά με την οικονομική κατάσταση στη χώρα μας.
Αναδιάρθρωση του χρέους, νέο σκληρότερο μνημόνιο, περικοπές μισθών, επιδομάτων, συντάξεων. Βγαίνουμε ή όχι από την οικονομική κρίση. Πότε και πως.
Σύγχυση επικρατεί στους πολίτες, οργή, απογοήτευση, αγωνία για το αύριο.

Μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς με όσα λέγονται και γράφονται.
Υπάρχουν όμως θέσεις που εκφράζονται από άτομα με ευρύτητα πνεύματος, με γνώση και εμπειρία, με εκείνο το ζηλευτό χάρισμα της δυνατής πένας, την ευθύτητα γραφής, τα ακλόνητα επιχειρήματα, που σε κάνουν να σταματάς μπρος σε τέτοια κείμενα, γιατί συμβάλλουν στο να κατανοήσεις καλύτερα τα πολιτικά τεκταινόμενα, να διακρίνεις αλήθειες. Αυτές που συνήθως μοσολέγονται ή αποκρύπτονται.
Αυτές τις αλήθειες που οι κάθε λογής πολιτειακοί παράγοντες δε τολμούν να διακρίνουν ή να παραδεχτούν, παραπλανώντας έτσι τους πολίτες.

Ένα τέτοιο κείμενο είναι αυτό που έγραψε στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 30 Απριλίου ο Άρης Καζάκος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με αφορμή την επέτειο της Εργατικής Πρωτομαγιάς, «δίνοντας το στίγμα της εποχής».



«Χρειάζονται κι άλλες Πρωτομαγιές.

Όσοι αρκέστηκαν στο ρόλο του κομπάρσου στο ιστορικό γίγνεσθαι αλλά και όσοι το πάλεψαν, το έχουν ήδη καταλάβει: θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές.
Όταν αντί για εργασία προσφέρεται ανεργία ή "τοξικές" εργασιακές σχέσεις (με το "μπλοκάκι", εκ περιτροπής, μερική απασχόληση, δανεισμένη εργασία), όταν καταστρέφεται ο πρωτογενής μηχανισμός κατανομής του παραγόμενου πλούτου, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τη διαιτησία του Ο.ΜΕ.Δ. και αποθεώνεται η ατομική σύμβαση εργασίας και το διευθυντικό δικαίωμα, όταν απαλλοτριώνεται η δημόσια περιουσία με "κατοχικού" τύπου αγοραπωλησίες ("για ένα κομμάτι ψωμί"), όταν οι δημόσιες επιχειρήσεις ζωτικής και στρατηγικής σημασίας, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ύδρευση, χάρη στις οποίες το κράτος μπορεί ακόμη να είναι υπολογίσιμος παράγοντας στην πολιτική αγορά και να έχει έσοδα, πωλούνται με τίμημα που οι αγοραστές θα αποσβέσουν με τα κέρδη τριών έως πέντε ετών, όταν συμβαίνουν όλα αυτά, δεν χρειάζεται παρά μόνον κοινή λογική για να καταλάβει κανείς τη βιβλική καταστροφή στην οποία οδηγούνται οι κοινωνίες.
Δεν χρειάζεται παρά μόνο γνώση απλής αριθμητικής για να κατανοήσει ο μη ειδικός, κάθε πολίτης, ότι αυτό που φέρνουν οι πολιτικές του μνημονίου είναι ανεργία, φτώχεια, δυστυχία και ακόμη μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, σε απόλυτους αριθμούς και ως ποσοστό του ΑΕΠ. Πλέον, το παραδέχονται, με καθυστέρηση ενός και πλέον έτους, και οι ίδιοι οι "ειδικοί", που φοβούνται αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να είναι το όπλο μας: Τις καταστροφικές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους μας στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.


Μην αφήνετε, λοιπόν, να σας εξαπατήσουν άλλο με τερατώδη ψέματα που αναπαράγουν πρόθυμοι κομισάριοι, βαστάζοι ή απλοί τελάληδες. Προπαντός μην αφήνετε να σας εξαπατήσουν με αλήθειες. Η κριτική σε συνδικαλιστικές πρακτικές και συμπεριφορές, ακόμη και όταν είναι βάσιμη, μην αφήσετε να σβήσει από τις συνειδήσεις σας την ανάγκη του μαζί, των συλλογικοτήτων, του συνδικαλισμού. Μην αφήνετε να σας τρομάζουν με εργαλείο το φόβο και τη (συν-)ενοχή. Μην επιτρέπετε να σας εξαπατούν με την αποσιώπηση των πραγματικών, των γενετικών ελαττωμάτων του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού τρόπου. Αυτού που ανάγει σε σιδερόφρακτο καθεστώς μια "ελευθερία" εμπορίου και κεφαλαίων, την οποία η ανισότητα μετατρέπει σε εργαλείο υποδούλωσης των αδυνάτων. Μη πιστεύετε πια ότι είναι δυνατή η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών, των πορτογαλικών, των ιρλανδικών, των ισπανικών, των γαλλικών, των ιταλικών, των βρετανικών επιχειρήσεων με τον εξευτελισμό των ανθρώπων, με τη μείωση του μισθολογικού κόστους και τη γενικότερη εσωτερική υποτίμηση. Ανταγωνιστές σ' αυτό το σαθρό παγκοσμιοποιημένο καθεστώς που γεννά τα τέρατα της ανισότητας και της φτώχειας είναι "λύκοι", που όπως η Κίνα αποκτούν όλα τα πλεονεκτήματα κάνοντας "βρόμικο" ανταγωνισμό με την κτηνώδη εκμετάλλευση των εργαζομένων, με κοινωνικό και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ, βιομηχανική κατασκοπία και διεθνή πειρατεία.


Ναι, θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές. Θυμόμαστε καλά την παράλογη μοίρα του Σίσυφου, όμοια με αυτή των κοινωνιών στις μέρες μας. Θυμόμαστε όμως την ίδια στιγμή και τον υψηλό συμβολισμό του Προμηθέα, που έφερε την εξέγερση και την αλληλεγγύη στο ανθρώπινο γένος».




12 σχόλια:

Margo είπε...

Πολύ καλό άρθρο πραγματικά. Ευχαριστώ Λεοντόκαρδε που το ξεδιάλεξες και μου έδωσες την ευκαιρία να το διαβάσω.

Καλό μήνα να έχουμε με κουράγια πολλά!

marianaonice είπε...

Πολύ ενδιαφέρον όντως!!
Αν και δεν διαβάζω εδώ και καιρό πια την Ελευθεροτυπία, το άρθρο αυτό λέει αλήθειες.

Καλό μήνα, Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά Λεοντόκαρδε!

leondokardos είπε...

Margo, είναι χαρά μου που σου άρεσε το άρθρο αυτό.
Πράγματι μας χρειάζεται πολύ κουράγιο φέτος για να ανταπεξέλθουμε σε όσα μας μαγηρεύουν.
Καλό μήνα και σε σένα.

leondokardos είπε...

Μαριάνα Χρόνια Πολλά και καλό μήνα να έχουμε.
Έγώ έχω καταλήξει τελευταία στην Ελευθροτυπία γιατί τα κοπανάει προς όλες τις κατευθύνσεις, έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται.
Βέβαια καλά άρθρα γράφονται και σε άλλες εφημερίδες, άφτει να υπάρχει η πένα και να τα διακρίνει η αλήθεια.

kariatida62 είπε...

Διαβάζουμε την ίδια εφημερίδα.
Δεν την άλλαξα ποτέ
Και βέβαια παίρνω μόνο την Κυριακάτικη.. τις άλλες μέρες μέσα απο το blogs...

Ερατώ είπε...

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο.
Μακάρι να γίνουν και πράξη κάποια μέρα αυτές οι σκέψεις.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ομορφα τα λέει επί του πρακτέου ομως... δεν βλέπω φως...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ippoliti_ippoliti είπε...

"Η κριτική σε συνδικαλιστικές πρακτικές και συμπεριφορές, ακόμη και όταν είναι βάσιμη, μην αφήσετε να σβήσει από τις συνειδήσεις σας την ανάγκη του μαζί, των συλλογικοτήτων, του συνδικαλισμού."
Πόσα συμπυκνώνει ο Καθηγητής σε αυτήν τη φράση. Μία ΄τετοια εποχή που η κριτική και πολύ συχνά η λοιδωρία των συνδικαλιστών και συνδικαλιστικών πρακτικών τείνει να αναχθεί ως η κύρια αιτία των προβλημάτων.
Εξαιρετικό άρθρο Λεοντόκαρδε, εξαιρετική επιλογή και ...μου επιτρέπεις την αναδημοσίευση;
Πολύ καλημέρα

leondokardos είπε...

kariatida για πολλά χρόνια εγώ διάβαζα με..φανατισμό άλλη εφημερίδα, ίσως γιατί την έβλεπα συνεχώς στο σπίτι μου αφού ήταν η αγαπημένη του πατέρα μου.
Αυτή όμως τελευταία κατάντησε.... φυλάδα αισχρή και κατέληξα έτσι στην Ελευθεροτυπία που με ικανοποιεί απόλυτα.

leondokardos είπε...

Ερατώ χρόνως πλέον δεν υπάρχει.Το πρόβλημα είναι οτι έτσι μόνα τους ορισμένα πράγματα δε μπορεί να επιτευχθούν. Χρειάζονται πολλά που ακόμα δε τα βλέπω.

leondokardos είπε...

Γλαρένια ούτε κι εγώ βλέπω φως, τουλάχιστον τη περίοδο αυτή.Είναι τόσα πολλά που ΄πρέπει ν΄αλλάξουν και δυναμισμός, θάρρος και τόλμη δε βλέπω να υπάρχει από πουθενά. Και φυσικά υπεύθυνοι για τη διατήριση ανεπιθύμητων καταστάσεων είμαστε εμείς οι πολίτες.
Καλό μήνα νάχουμε.

leondokardos είπε...

ippoliti ippoliti δε σα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου σε ότι αφορά το συνδικαλισμό. Ασχολήθηκα αρκετά χρόνια και έχω άποψη. Ο συνδικαλισμός είναι αναγκαίος στη σημερινή εποχή ιδιαίτερα και πάντοτε ήταν. Πρέπει όμως να έχει την αίσθηση του τί υπηρετεί και συναίσθηση ορίων. Σήμερα πολλοί συνδικαλιστές αγωνίζονται μέσα σε στενά κομματικά πλαίσια, πράγμα που
δεν οφελεί πάντοτε αυτούς που θέλει να υπερασπιζεται και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Έχεις την άδεια αναδημοσίευση του άρθρου του Καζάκου, δικό του είναι.