Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΝΤΕΚΑΜΙΣΙ .......

Καθιερώθηκε τελικά. Κάθε Σάββατο κατά τις 11.30, στο ίδιο πάντα μέρος, επτά συνολικά, ορισμένοι και μετά των συζύγων.
Φίλοι από παλιά. Επαγγελματικά στον ίδιο χώρο. Γνωρίστηκαν μέσα από τη συνδικαλιστική δράση, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της επαγγελματικής τους τάξης.
Διαφωνούσαν συχνά, καυγάδιζαν στα διοικητικά όργανα, αλλά μετά έφευγαν για ένα ποτήρι κρασί εκεί κοντά στα πλακιώτικα μέρη.


Τα γλέντια τους στα σπίτια συχνά, έτσι εκ περιτροπής! Και ο καθένας είχε τη σπεσιαλιτέ του να προσφέρει: ρωσική σαλάτα, ντολμαδάκια, χοιρινό με σέλινο και ο προνομιούχος της παρέας ψητό γουρουνόπουλο στην εξοχική του κατοικία.


Όμορφες εποχές, επαγγελματικά αποδοτικές, άνετες, ανέμελες κιαν υπήρχαν κάποια προβλήματα, ξεπερνιόντουσαν.
Και κέφι, κέφι πολύ, διασκέδαση στα γνωστά στέκια εκείνης της περιόδου.
Δεμένοι και οι τέσσερις με δεσμά φιλίας πραγματικής. Μοιράζονταν τα πάντα. Ο ένας δίπλα στον άλλο, σύμβουλος  ή  συμπαραστάτης σε κάθε περίπτωση.


Όμως κάποια στιγμή κάπως απομακρύνθηκαν. Προβλήματα σοβαρότατα, δραματικά, οικογενειακά και επαγγελματικά, κτύπησαν το καθένα χωριστά,
Που διάθεση για διασκέδαση. Συμμαζεύτηκαν, άλλοι λύγισαν, έχασαν πολλά, αλλά να, επιβίωσαν.


Πέρασαν λίγα χρόνια. Και ξάφνου, έτσι απρογραμμάτιστα ξαναβρέθηκαν πάλι όλοι μαζί.
Το «μάτια που δε βλέπονται γρήγορα ξεχνιούνται» αληθινό μεν, αλλά εκείνοι το ξεπέρασαν.
Αλλαγμένοι βαθιά μέσα τους, αλλά μεταξύ τους πάντα οι ίδιοι!
Αρχικά ξανάσμιξαν οι δύο τους και μετά ο ποιό… οργανωτικός από τους τέσσερις ανέλαβε να ανασυγκροτήσει την…. ολομέλεια!


Κάθε Σάββατο ξέρουν το τόπο και την ώρα για καφέ.
Αναδρομή στα παλιά, στις καλές εποχές, πολιτική συζήτηση με συχνούς διαξιφισμούς, πειράγματα στον ασταμάτητα πολυλογά- παντογνώστη, προβληματισμός για το μέλλον αυτής της χώρας και τελικά…. πνίξιμο της απελπισίας και αβεβαιότητας με ουζάκια και τα απαραίτητα συνοδευτικά finger food!


Όμορφες μικρές στιγμές, καταστάλαγμα μιάς αληθινής φιλίας που εξακολουθεί να τους δένει.
Στη σημερινή εποχή τα πάντα έχουν διαστρεβλωθεί, έννοιες και λέξεις έχουν χάσει την ορθή τους σημασία.


Φιλία!
Ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία έτσι όπως την αντιλαμβάνεται και καμιά φορά όπως τον βολεύει, στο τόσο σημαντικό, πολύτιμο και ευγενικό αυτό συναίσθημα.
Ούτε να το νιώσουν αλλά ούτε και να το προσφέρουν μπορούν ορισμένοι.
Συχνά το ατομικό συμφέρον, η υστεροβουλία νοθεύουν, αλλοιώνουν κάθε έννοια φιλίας.
Γιατί η αληθινή φιλία είναι προσφορά, θέλει γενναιοδωρία, ψυχικό βάθος, ειλικρίνεια. Ακόμα και θυσίες.
Η φιλία είναι μοιρασιά ζωής, η πηγή εκεί που θα τρέξει κάποιος να βρει ασφάλεια, μια παρήγορη λέξη, μια συμβουλή, τη συμπαράσταση.
Είναι το αποκούμπι τη στιγμή της απελπισίας και της απόγνωσης.
Δε μετριέται η φιλία με λόγια. Θέλει πράξεις, αποδείξεις. Δε μπαίνει στο ψυγείο….και βλέπουμε. Ούτε και βγαίνει στην επιφάνεια μόνο όταν ο ένας χρειαστεί τον άλλο.


Ευτύχημα ζωής όποιος καταφέρει να εισπράξει και να προσφέρει τη φιλία.

14 σχόλια:

kariatida62 είπε...

Eίσαι απο τους τυχερούς της ζωής, εφ'όσον κατάφερες να κάνεις φίλους καρδιάς!

Πεθαίνω για τακτικές συναντήσεις φίλων τύπου 50-50!!!:))

VAD είπε...

Πανεμορφα,οι πραγματικές φιλιες δε σβηνουν με τις αποστάσεις,καποια στιγμη ξαναζωντανευουν....

Margo είπε...

Έτσι Λεοντόκαρδε, είναι δύσκολο πράγμα η φιλία αλλά όταν είσαι από τους τυχερούς να τη ζεις, είναι πολύτιμη σχέση που σου χαρίζει μόνο όμορφα συναισθήματα.
Να σαι καλά!

leondokardos είπε...

kariatida στις δύσκολες εποχές που ζούμε, η φιλία γίνεται ακόμα πιο πολύτιμη.
Ναί, όμορφες οι πλάκες στις συναντήσεις μας!

leondokardos είπε...

VAD και όμως, οι φιλίες δε σβήνουν με τις αποστάσεις τις...γεωγραφικές, αλλά μπορεί να σβήσουν όταν οι συναντήσεις αρχίζουν να αραιώνουν.

leondokardos είπε...

Margo πράγματι δύσκολή η πραγματική φιλία.Γιαυτό θεωρώ ότι δυστυχώς δε μπορεί να τη νοιώσουν όλοι ή πάντως αγνοούν πως να τη συγκρατήσουν.

Lilith είπε...

Το ότι ξαναβρεθήκατε είναι ευχάριστο και αισιόδοξο. Άλλωστε, για να ξανάρθουν οι παλιές καλές εποχές, ίσως να πρέπει να τις... ξαναζήσουμε. :)

leondokardos είπε...

Lilith δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος οτι θα ξαναέλθουν οι παλίές καλές εποχές. Ήταν και οι άνθρωποι διαφορετικοί τότε, πέρα απο κθά τι άλλο.
Τώρα ζούμε στη μιζέρια και την αβεβαιόπτητα.Λίγος πλέον ο συναισθηματισμός. Δυτυχώς.

Roadartist είπε...

Κρίμα που αυτό : "Όμορφες εποχές, επαγγελματικά αποδοτικές, άνετες, ανέμελες κι αν υπήρχαν κάποια προβλήματα, ξεπερνιόντουσαν.
Και κέφι, κέφι πολύ, διασκέδαση στα γνωστά στέκια εκείνης της περιόδου." πλέον είναι παντελώς άγνωστο.
Χαίρομαι που ξαναβρεθήκατε. Φιλιά.

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι μου αλλάζουν οι εποχές αλλά και οι άνθρωποι.
Σήμερα ζούμε όλοι με άγχος, ανασφάλεια, αγωνία για το αύριο. Πού κέφι για γιορτές και γλέντια!
Που χρήματα!
Νάχουμε την υγειά μας μήπως δούμε κάποιες καλύτερες μέρες, αν και......

ippoliti_ippoliti είπε...

Πάντως όπως και να έχει Λεοντόκαρδε, πραγματικές φιλίες.
Κι οι φιλίες είναι από τα ανεκτίμητα της ζωής
Καλό βράδυ

leondokardos είπε...

ippoliti αν η φιλία δεν είναι αληθινή, γρήγορα τελειώνει.Και καλύθτερα έτσι να γίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Τυχεροι οσοι μπορουν ακομη διατηρουν τετοιες σχεσεις..
Γιατι στις μερες μας οι ανθρωποι εχουν παραξενεψει παρα πολυ. Συζυγοι στο ιδιο σπιτι βλεπουν ξεχωριστα TV, ακομη και το ιδιο προγραμμα..
Απο την αλλη, η μοναξια ιδιαιτερα στις μεγαλες πολεις, δεν υποφερεται.. Ισως πρεπει να γραψεις κατι γι΄αυτο!
Ευτυχως που υπαρχει και το Internet και καπως "επικοινωνουμε" ακομη, εστω και φαντασιακα..
Αλλωστε οπως ειπε καποτε και ο Καστοριαδης, ο ανθρωπος διαφερει απο τα ζωα ακριβως γιατι διαθετει φαντασια. Την ικανοτητα δηλ. να "συνθετει" εικονες απο το παρον και το παρελθον και να τις ¨προβαλλει¨στο μελλον..

leondokardos είπε...

Aνώνυμε, πράγαμτι τυχερός εκείνος που μπορεί να προσφέρει και να εισπράτει την αληθινή φιλιά. Ιδιαίτερα τη σημερινή εποχή όπου την εντιμότητα και την ειλικρίνεια στις ανθρώπινες σχέσεις δε τη συναντάς συχνά.
Για τη μοναξιά μη το συζητάς, είναι ένα πολύ βασανιστικό συναίσθημα και αλίμονο αν δε καταφέρεις με κάποιο τρόπο να το αντιπαλέψεις.
Σωστός ο Κατσοριάδης. Μόνο που η "ανασύνθεση" εικόνων απο το παρελθόν καμιά φορά κατατντά αληθινό μαρτύριο όταν ξέρεις ότι είναι αδύνατο να τις ξαναζήσεις.