ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΝΤΕΚΑΜΙΣΙ .......

Καθιερώθηκε τελικά. Κάθε Σάββατο κατά τις 11.30, στο ίδιο πάντα μέρος, επτά συνολικά, ορισμένοι και μετά των συζύγων.
Φίλοι από παλιά. Επαγγελματικά στον ίδιο χώρο. Γνωρίστηκαν μέσα από τη συνδικαλιστική δράση, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της επαγγελματικής τους τάξης.
Διαφωνούσαν συχνά, καυγάδιζαν στα διοικητικά όργανα, αλλά μετά έφευγαν για ένα ποτήρι κρασί εκεί κοντά στα πλακιώτικα μέρη.


Τα γλέντια τους στα σπίτια συχνά, έτσι εκ περιτροπής! Και ο καθένας είχε τη σπεσιαλιτέ του να προσφέρει: ρωσική σαλάτα, ντολμαδάκια, χοιρινό με σέλινο και ο προνομιούχος της παρέας ψητό γουρουνόπουλο στην εξοχική του κατοικία.


Όμορφες εποχές, επαγγελματικά αποδοτικές, άνετες, ανέμελες κιαν υπήρχαν κάποια προβλήματα, ξεπερνιόντουσαν.
Και κέφι, κέφι πολύ, διασκέδαση στα γνωστά στέκια εκείνης της περιόδου.
Δεμένοι και οι τέσσερις με δεσμά φιλίας πραγματικής. Μοιράζονταν τα πάντα. Ο ένας δίπλα στον άλλο, σύμβουλος  ή  συμπαραστάτης σε κάθε περίπτωση.


Όμως κάποια στιγμή κάπως απομακρύνθηκαν. Προβλήματα σοβαρότατα, δραματικά, οικογενειακά και επαγγελματικά, κτύπησαν το καθένα χωριστά,
Που διάθεση για διασκέδαση. Συμμαζεύτηκαν, άλλοι λύγισαν, έχασαν πολλά, αλλά να, επιβίωσαν.


Πέρασαν λίγα χρόνια. Και ξάφνου, έτσι απρογραμμάτιστα ξαναβρέθηκαν πάλι όλοι μαζί.
Το «μάτια που δε βλέπονται γρήγορα ξεχνιούνται» αληθινό μεν, αλλά εκείνοι το ξεπέρασαν.
Αλλαγμένοι βαθιά μέσα τους, αλλά μεταξύ τους πάντα οι ίδιοι!
Αρχικά ξανάσμιξαν οι δύο τους και μετά ο ποιό… οργανωτικός από τους τέσσερις ανέλαβε να ανασυγκροτήσει την…. ολομέλεια!


Κάθε Σάββατο ξέρουν το τόπο και την ώρα για καφέ.
Αναδρομή στα παλιά, στις καλές εποχές, πολιτική συζήτηση με συχνούς διαξιφισμούς, πειράγματα στον ασταμάτητα πολυλογά- παντογνώστη, προβληματισμός για το μέλλον αυτής της χώρας και τελικά…. πνίξιμο της απελπισίας και αβεβαιότητας με ουζάκια και τα απαραίτητα συνοδευτικά finger food!


Όμορφες μικρές στιγμές, καταστάλαγμα μιάς αληθινής φιλίας που εξακολουθεί να τους δένει.
Στη σημερινή εποχή τα πάντα έχουν διαστρεβλωθεί, έννοιες και λέξεις έχουν χάσει την ορθή τους σημασία.


Φιλία!
Ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία έτσι όπως την αντιλαμβάνεται και καμιά φορά όπως τον βολεύει, στο τόσο σημαντικό, πολύτιμο και ευγενικό αυτό συναίσθημα.
Ούτε να το νιώσουν αλλά ούτε και να το προσφέρουν μπορούν ορισμένοι.
Συχνά το ατομικό συμφέρον, η υστεροβουλία νοθεύουν, αλλοιώνουν κάθε έννοια φιλίας.
Γιατί η αληθινή φιλία είναι προσφορά, θέλει γενναιοδωρία, ψυχικό βάθος, ειλικρίνεια. Ακόμα και θυσίες.
Η φιλία είναι μοιρασιά ζωής, η πηγή εκεί που θα τρέξει κάποιος να βρει ασφάλεια, μια παρήγορη λέξη, μια συμβουλή, τη συμπαράσταση.
Είναι το αποκούμπι τη στιγμή της απελπισίας και της απόγνωσης.
Δε μετριέται η φιλία με λόγια. Θέλει πράξεις, αποδείξεις. Δε μπαίνει στο ψυγείο….και βλέπουμε. Ούτε και βγαίνει στην επιφάνεια μόνο όταν ο ένας χρειαστεί τον άλλο.


Ευτύχημα ζωής όποιος καταφέρει να εισπράξει και να προσφέρει τη φιλία.