Δίκαιο είχαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι όταν έλεγαν ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερα μαθαίνουμε. Διδασκόμαστε από τις εμπειρίες της ζωής και γινόμαστε πιο ώριμα και συγκροτημένα άτομα. Περνάνε τα χρόνια και εξασθενεί εκείνος ο πηγαίος αυθορμητισμός νεανικός ενθουσιασμός για οτιδήποτε καινούργιο, η τάση να δοκιμάσουμε τα πάντα.
Κάνουμε τις επιλογές μας σε πολύ σημαντικές στιγμές της ζωής μας, καθοριστικές για το μέλλον μας και τις θεωρούμε απόλυτα ορθές. Και έρχεται μια εποχή καθώς τα χρόνια περνούν και οι εμπειρίες έχουν πλουτίσει τις γνώσεις μας για τη ζωή, για να διαπιστώσουμε λάθη ίσως τραγικά που έχουμε κάνει με τις επιλογές και τις αποφάσεις που κάποτε πήραμε.
Βέβαια, τι είναι η ζωή εκτός από συνεχείς εναλλαγές "ορθού" και "λανθασμένου," μια εναλλαγή "εικόνων"?
Έχω μια πολύ αγαπητή φίλη που όταν μιλάμε για τη ζωή λέει "μη μετανιώνεις γι’ αυτά που έχεις κάνει, να μετανιώνεις γι’ αυτά που δεν έχεις κάνει. "Εάν ξεφύγουμε από οποιαδήποτε φιλοσοφική διάσταση των λεγομένων της, το μόνο που θα είχα να πω είναι ότι πονάει πολύ όταν φτάνεις στο σημείο να μετανιώνεις για πράγματα που έχεις κάνει. Αυτά που δεν έκανες δεν σε πληγώνουν γιατί οι επιπτώσεις που θα είχαν στη ζωή σου παραμένουν άγνωστες. Ίσως πιθανολογείς κάποια πράγματα, για να καταλήξεις σ' ένα ρητορικό "αχ και να τόχα κάνει." Το άγνωστο" μπορεί να φαντάζει συναρπαστικό, αλλά είναι και παραμένει άγνωστο.
Υ.Γ. Αυτό είναι το πρώτο μου κείμενο στο blog μου, αφού τώρα μόλις μπαίνω σ΄ αυτό το συναρπαστικό παιχνίδι. Είμαι πολύ απλός άνθρωπος και δεν είναι συχνές οι....φιλοσοφικές περιπλανήσεις μου. Ίσως το γεγονός ότι βρίσκομαι σε μία περίοδο "εσωτερικών ανακατατάξεων ώθησε να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές, χωρίς να διεκδικώ δάφνες βαθύτατου στοχασμού...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Χμ... κάνω ποδαρικό ε; Καλώς ήρθες στην blogoσφαιρα αγαπητέ φίλε.
Έχω συλλάβει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει "Στερνή μου γνώση, να σ'είχα πρώτα".
Κανείς δεν είναι τέλειος μωρέ... όλοι κάναμε τα λάθη μας. Πάντως συμφωνώ απόλυτα με την άποψη "Να μετανιώνουμε γι'αυτά που δεν έχουμε κάνει".
Πολύ καλησπέρα σου και καλή αρχή
αχ, αγορα-ιε, πάλι δεν τα άκουσες καλά. Η ...αγαπητή σου φίλη (άκου αγαπητή φίλη!!!!!!, με ξενερώνεις καλέ μου) σου επαναλαμβάνει για να το εμπεδώσεις : ειναι απόλυτα τραγικό να μετανοιώνουμε για ότι ΔΕΝ κάναμε, και παντελώς ανουσιο να μετανοιώνουμε για ότι κάναμε"
Αρα, μπροστα να κάνουμε ....ότι δεν κάναμε......
Φίλε dr.seeng έκανες ποδαρικό στό post μου και ελπίζω να μου φέρεις καλή τύχη.Διάβασα το τελευταίο σου σχόλειο,απόλυτα επίκαιρο.Οσο για το Ριβάλντο,μπορεί να είναι μεγάλος παίκτης,αλλά δεν έχει αθλητική αγωγή.Εγώ βέβαια είμαι με εκείνη την....ομαδάρα που έχει να δει κύπελλο εδώ και χρόνια.Του χρόνου 'ομως θα φτάξουμε...
Θα σε επισκέφτομαι συχνά.
Καλώς όρισες Λεοντόκαρδε
:-)
Από προσωπική εμπειρία σου λέω ότι ο τρόπος έκφρασης αυτός είναι συναρπαστικός.
Χρόνια Πολλά
:-)
Κατερίνα μου,ασφαλώς θα μπορούσα να αναφερθώ σε σένα με πολλούς τρόπους και προσφωνήσεις.'Ομως πιστεύω οτι κάποια πράγματα 'εχουν μεγαλύτερη σημασία 'οταν λέγονται...ζωντανά,face to face.
'Οσο για τις ..μετάνοιες της ζωής,ρόλο παίζει πόσο βάρος δίνει ο καθένας μας σ΄αυτές και τα 'ορια αντοχής του.
Καλώς όρισες. Διαβάζοντας στο πρώτο σου Post αυτό που είπε μία φίλη σου, θυμήθηκα κάτι παρόμοιο που έχει γράψει ένας σπουδαίος Ισπανός τραγουδιστής, εν ονόματι Joaquin Sabina: "Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να νοσταλγείς αυτό που ποτέ δεν συνέβη".
Καλή αρχή λοιπόν.
Καλώς όρισες, leondokarde! Υποστηρίζω κι εγώ την άποψη που λέει να μετανιώνεις για ό,τι ήθελες να κάνεις και το άφησες να περάσει. Η ανάμνηση και μόνο ότι δεν προχώρησες είναι αρκετή για να σε κάνει να σκεφτείς δύο φορές την επόμενη που θα συ τύχει αντίστοιχο δίλημμα...
Δημοσίευση σχολίου