Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ....


Κυριακή,χθες βράδυ,ήθελα κάτι να γράψω. Με είχε πιάσει μια μανία συγγραφικού έργου ! Η βραδιά ήταν υπέροχη,καθόμουν στο κηπάκο μου σε μια "πολυθρόνα του σκηνοθέτη" όπως λέγονται αυτά τα τόσο αναπαυτικά καθίσματα,ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και προσπαθούσα να...σκηνοθετήσω στις σκέψεις μου,ένα περιστατικό που έζησα ή που θάθελα να ζήσω.

Τίποτα,κενό στο μυαλό μου. Οι σκέψεις μου πετούσαν εδώ κι εκεί,άναρχα,ανάμεικτες,αλλά τίποτα συγκεκριμένο και αξιόλογο δεν έβγαινε,καμία έμπνευση. Ίσως ήταν και η κακή μου διάθεση, έτσι κι αλλιώς η άνοιξη και το φθινόπωρο επηρεάζουν αφάνταστα τη ψυχοδιάθεσή μου και συνήθως τη ρίχνουν σε χαμηλά επίπεδα.

Προχωρούσε η ώρα,δεύτερο ποτήρι κρασί κι εγώ εκεί να βολοδέρνω συνεχίζοντας τη προσπάθεια...σύνθεσης νέας ανάρτησης !

Βυθισμένος στις σκέψεις μου,άρχισε να διαμορφώνεται μέσα μου ένα δυσάρεστο τοπίο. Με κυρίευσε η απελπισία, η απογοήτευση, μια θολούρα. Όνειρα, ελπίδες ,η αναμονή όλο λαχτάρα, τι ευτυχία ! Και μετά η ψευτιά, η υποκρισία, η ανατροπή, η προδοσία !

Σε τί οφείλεται άραγε το γεγονός οτι ο καθένας νιώθει με διαφορετικό τρόπο και ένταση τα συναισθήματα αυτά ; Ο ένας πληγώνεται από αυτά ,τον άλλο δεν τον αγγίζουν. Ειναι μόνο θέμα χαρακτήρων,βιώματα εποχών ή κάποιο γεγονός που τον σημάδεψε στη ζωή του και ακόμα τον επηρεάζει;

Τρίτο ποτήρι κρασί,αλλά δεν άντεχα άλλο. Το κατέβασα μονορούφι, τα μάζεψα και έτρεξα για ύπνο. Ειχε πάει σχεδόν δυο τα ξημερώματα.

Ο ύπνος ήρθε γρήγορα, λυτρωτής μου. Και σήμερα είχα πολύ δουλειά. Και σήμερα είναι μια άλλη μέρα...

5 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Λεοντόκαρδε, σήμερα είναι μια άλλη μέρα, όπως και η κάθε μέρα.

Γράφουμε όταν οι λέξεις ξεχύνονται και το χέρι κινείται μόνο του.

καλή σου εβδομάδα
:-)

leondokardos είπε...

vassia μου,το ίδιο λέω τελικά και εγώ.Το όποιο χθές πέρασε και έρχεται μια άλλη μέρα που κάτι καινούργιο θα φέρει.
Νάχεις κι εσύ μια καλή και λαμπερή βδομάδα.

marianaonice είπε...

Στα δεξιά του ιστολογίου μου έχω ένα ποιήμα μου γι΄ αυτή την ελπίδα του αύριο που τελειώνει έτσι:

"...γεννημένη μεσ΄ το ξεψύχισμα του σκοταδιού,
σαν σε καρδιά μικρού παιδιού,
άγγελμα κρυφής λαχτάρας,
ήρθες και πάλι του αύριο ελπίδα"!!

Αυτή η ελπίδα του αύριο φίλε μου με κράτησε πολλές φορές από τον όλεθρο!!
Να είσαι καλά και επειδή απ΄ ότι είδα είσαι καινούριος στη μπλογκόσφαιρα σου εύχομαι καλά ταξίδια!!

Fegia είπε...

Όλα γίνονται στον καιρό τους.
Χωρίς βιασύνη, ωριμάζουν από μόνα τους.
Υπάρχει, παρ' όλα αυτά και η "αυτόματη" γραφή.
Αρχίζεις να γράφεις και δεν ξέρεις πού θα οδηγηθείς. (αυτή δεν είναι και η γοητεία σ' ένα ταξίδι);

Ήδη αυτό που μας εκμηστηρεύτηκες.... έγραψε!

Μια απορία (αν μου την επιτρέπεις).
Πώς αισθάνεσαι σαν Λέων;
Σε ρωτώ, γιατί όντας λέων κι εγώ, άλλοτε αισθάνομαι σαν λιοντάρι της ζούγκλας και άλλοτε (πιο συχνά) ότι ανήκω σε ζωολογικό κήπο...

Καλό βράδυ

leondokardos είπε...

fegia καλή μέρα και καλό Σαβ/ακο.

Ξέρεις,εμείς τα λιοντάρια είμαστε οι αρχηγοί της ζούγκλας,επιβλητικοί,προστατευτικοί
των δικών μας και ενίοτε λίγο..άγριοι.
Ομως,είμαστε μεν λιοντάρια,αλλά είμαστε και...άνθρωποι. Εκεί μπλέκουν τα πράγματα. Λειτουργόντας λοιπόν σαν άνθρωποι,συχνά νιώθουμε οτι βρισκόμαστε σε ζωολογικό κήπο.

Δε ξέρω αν σε κάλυψε η άποψή μου.

Και σ΄ευχαριστώ για την επίσκεψή σου στο...νεογέννητο χώρο μου.