ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ....

Κυριακή,χθες βράδυ,ήθελα κάτι να γράψω. Με είχε πιάσει μια μανία συγγραφικού έργου ! Η βραδιά ήταν υπέροχη,καθόμουν στο κηπάκο μου σε μια "πολυθρόνα του σκηνοθέτη" όπως λέγονται αυτά τα τόσο αναπαυτικά καθίσματα,ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και προσπαθούσα να...σκηνοθετήσω στις σκέψεις μου,ένα περιστατικό που έζησα ή που θάθελα να ζήσω.

Τίποτα,κενό στο μυαλό μου. Οι σκέψεις μου πετούσαν εδώ κι εκεί,άναρχα,ανάμεικτες,αλλά τίποτα συγκεκριμένο και αξιόλογο δεν έβγαινε,καμία έμπνευση. Ίσως ήταν και η κακή μου διάθεση, έτσι κι αλλιώς η άνοιξη και το φθινόπωρο επηρεάζουν αφάνταστα τη ψυχοδιάθεσή μου και συνήθως τη ρίχνουν σε χαμηλά επίπεδα.

Προχωρούσε η ώρα,δεύτερο ποτήρι κρασί κι εγώ εκεί να βολοδέρνω συνεχίζοντας τη προσπάθεια...σύνθεσης νέας ανάρτησης !

Βυθισμένος στις σκέψεις μου,άρχισε να διαμορφώνεται μέσα μου ένα δυσάρεστο τοπίο. Με κυρίευσε η απελπισία, η απογοήτευση, μια θολούρα. Όνειρα, ελπίδες ,η αναμονή όλο λαχτάρα, τι ευτυχία ! Και μετά η ψευτιά, η υποκρισία, η ανατροπή, η προδοσία !

Σε τί οφείλεται άραγε το γεγονός οτι ο καθένας νιώθει με διαφορετικό τρόπο και ένταση τα συναισθήματα αυτά ; Ο ένας πληγώνεται από αυτά ,τον άλλο δεν τον αγγίζουν. Ειναι μόνο θέμα χαρακτήρων,βιώματα εποχών ή κάποιο γεγονός που τον σημάδεψε στη ζωή του και ακόμα τον επηρεάζει;

Τρίτο ποτήρι κρασί,αλλά δεν άντεχα άλλο. Το κατέβασα μονορούφι, τα μάζεψα και έτρεξα για ύπνο. Ειχε πάει σχεδόν δυο τα ξημερώματα.

Ο ύπνος ήρθε γρήγορα, λυτρωτής μου. Και σήμερα είχα πολύ δουλειά. Και σήμερα είναι μια άλλη μέρα...