Η ΘΗΛΙΑ

Πετάχτηκα τρομαγμένος. Ανασηκώθηκα στο κρεβάτι μου με το ένα χέρι κρατώντας το λαιμό

μου.

Είχα δει ένα φρικαλέο όνειρο, ένας βρόχος, μια θηλιά να μου σφίγγει το λαιμό, να πνίγομαι.
Δυσκολεύτηκα λίγο , αλλά κάποια στιγμή με ξαναπήρε ο ύπνος, ευτυχώς δίχως … αγχόνες.
Το πρωί σκεφτόμουν τι μπορούσε να σημαίνει το όνειρο αυτό. Όχι , δεν έχω την ικανότητα να ερμηνεύω τα όνειρα, απλά ξανάφερνα στο μυαλό μου εκείνη τη φοβερή σκηνή.

Η θηλιά ! Να ήταν άραγε η απεικόνιση της καθημερινότητάς μας, αυτό το πνίξιμο που νιώθουμε προσπαθώντας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας, ο αγώνας μας για επιβίωση ; Μήπως ήταν υπόδειξη για πνίξιμο, με δημοκρατικούς τρόπους φυσικά, ορισμένων πολιτικών μας που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο ηθικής, φιλότιμου, αξιοπρέπειας ;

Ο αθεράπευτος ρομαντισμός μου – πως αλήθεια πήγε εκεί το μυαλό μου- με έφερε αντιμέτωπο με τον …. έρωτα !
Ναι, η θηλιά στον έρωτα !! Που κολλάει αυτό τώρα ;

Ε ίναι πολλοί που θεωρούν τον έρωτα μια δέσμευση, οτι θα εγκλωβιστούν σε μια στενωπό, τον φοβούνται τον έρωτα, τον αποφεύγουν. Θεωρούν οτι θα πνίγονται με μια θηλιά να τους σφίγγει.

Δεν είναι όμως έτσι.

Όταν δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, θέλουν να τα μοιράζονται όλα, χρόνο, χώρο, σκέψεις, προβληματισμούς, χαρές και λύπες. Σχεδόν ασυναίσθητα, κάποιες στιγμές ζητούν ίσως κάτι παραπάνω , κάτι πιο ιδιαίτερο, μοναδικό ή ακόμα και αποκλειστικό.
Δεν νιώθουν ότι ο ένας περνάει θηλιά στον άλλο, γιατί όταν γεύονται τον αληθινό έρωτα ,δεν τους πνίγουν τα «θέλω» του ενός από τον άλλο. Τα θεωρούν φυσικά, τα προσφέρουν, τα απολαμβάνουν, τα χαίρονται.
Μόνον όταν σβήσει ο έρωτας του ενός, τότε νιώθει ότι όλα αυτά τον πνίγουν και τα αντιλαμβάνεται σαν θηλιά στο λαιμό του.

Βέβαια τον έρωτα τον νιώθει, τον προσφέρει και τον δέχεται ο καθένας με το δικό του τρόπο. Εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του ατόμου.
Π.χ. υπάρχουν αυτοί που έχουν απλοποιήσει τα πάντα. Έχουν «αφαιρέσει» από την έννοια του έρωτα, του σέχ, της ηθικής ,της πίστης, κάθε συναίσθημα.
Σπαταλούν, σκορπώντας βορά σε κάθε ευκαιρία, όλες αυτές τις μοναδικότητες, τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν, που συνιστούν τις παραπάνω έννοιες και αποτελούν την πεμπτουσία τους, αντί να τις διαφυλάξουν και να τις προσφέρουν απλόχερα εκεί που αξίζει.
Αυτή η «απλοποίηση» τα βάζει όλα σένα μίξερ και γίνονται ένα ανούσιο, ευτελές ΤΙΠΟΤΑ.
Αυτοί είναι οι νταήδες της ζωής γιατί νομίζουν ότι έχουν πιάσει το νόημά της, ενώ περιφέρονται άστοχα όπου τύχει. Απλά ζουν και "ερωτεύονται" (;) επιφανειακά, ξώφαλτσα, άσκοπα, εγκλωβισμένοι στη «φιλοσοφία» τους.

Γιατί αυτός που ΖΕΙ, αυτός που ερωρεύεται πραγματικά , ζει και ερωτεύεται με τη ΨΥΧΗ οδηγό του. Γιατί απλά, απλούστατα , είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ.