Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ


ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ. «Η αντίληψη κάποιου για το τι είναι ωραίο» κατά το Γ.Μπαμπινιώτη.
Τα κριτήρια αξιολόγησης του «ωραίου», απολύτως υποκειμενικά.
Διαφορετικές οι αντιλήψεις. Διαφορετικές οι επιλογές. Ο εσωτερικός κόσμος του καθενός, ψυχή και καρδιά, ερμηνεύει και επιλέγει το «ωραίο». Ανάλογα με το πώς οι αισθήσεις μας-όραση, ακοή, γεύση, αφή, όσφρηση- εισπράττει τα καθημερινά ερεθίσματα της ζωής μας.
Η αξιολόγηση και η ανάλογη κατάταξη των ερεθισμάτων, μπορεί να εξαρτάται και από τη ψυχική μας διάθεση τη συγκεκριμένη στιγμή.

Σάββατο πρωί και για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα μου, ένας καλός εσπρέσο και μια πρώτη ματιά στην εφημερίδα, στο συνηθισμένο γειτονικό καφέ.
Ο χώρος όπου απαγορεύεται το κάπνισμα, στενός, κάπου εννιά τραπεζάκια, παραταγμένα σε δύο σειρές στις δύο πλευρές της αίθουσας.
Είμαι μόνος. Δίχως να το θέλεις, ακούς τους διπλανούς σου που κάθονται…. μισή καρέκλα πιο πέρα.
Πώς να μιλήσεις ελεύθερα;

Εικόνα πρώτη.
Απέναντί μου ένα ζευγάρι και οι δύο γύρω στα 45.
Αυτός βυθισμένος στο κάθισμά του, ξερακιανός, άχρωμος, λιγομίλητος, με ίχνος χαμόγελου, πίνει… μάγκικα το καφέ του. Ύφος γα….ω και δέρνω.
Εκείνη δε βλέπεται ! Το ασχημότερο πλάσμα που έχω αντικρίσει- ο θεός να με συγχωρέσει.
Μαλλί μακρύ και ξανθό που μοιάζει περισσότερο με αχυρένια περούκα.
Πρόσωπο στενόμακρο με σκόρπια τα βάναυσα χαρακτηριστικά. Αγριόφατσα.
Δυσκολεύομαι να περιγράψω την ασχήμια αυτής της γυναίκας !
Πιθανότατα, για κάτι επεδίωκε να τον πείσει. Χυμένη κυριολεκτικά επάνω του, προσπαθούσε να επιστρατεύσει κάθε ίχνος της έτσι κι αλλιώς…. ανύπαρκτης γλύκας, αλλά αυτό που παρουσίαζε ήταν απόλυτα αηδιαστικό, γελοίο.
Βίαια βγαλμένο…. ημιχαμόγελο. Χειρονομίες σπασμωδικές, προσποιητές.
Αυτή η εικόνα του επιτηδευμένου ήταν τόσο απωθητική που μου προκάλεσε ανάμεικτα αισθήματα λύπησης και αηδίας.
Και σε κάθε περίπτωση, αυτές οι δημόσιες διαχύσεις της αποκρουστικής μάλιστα μορφής που αντίκριζα, δε μπόρεσα ποτέ να τις καταλάβω. Ειλικρινά, τις χαίρονται οι συμμετέχοντες;

Εικόνα δεύτερη.
Στο διπλανό τραπεζάκι ήρθαν να καθίσουν τρείς κοπέλες, πωλήτριες στο γειτονικό κατάστημα καλλυντικών. Όμορφες, φρέσκες, όσο πρέπει μακιγιαρισμένες, καλοβαλμένες. Ζωηρή η κουβέντα τους αρχικά, χαμηλόφωνη μετά όταν η μία διηγιόταν στις άλλες δύο το καυγά με το αγόρι της.
Όμορφη εικόνα, ανεπιτήδευτα τα πλάσματα αυτά στην απλότητα και τη φυσικότητά τους.

Δεν είμαι κακός με τους ανθρώπους, το αντίθετο μάλιστα. Και στο κάτω κάτω, ο καθένας είναι ελεύθερος να φερθεί όπως θέλει, δε θα καθορίσω εγώ τη συμπεριφορά κανενός. Ούτε με διακατέχει άκρατος συντηρητισμός.
Απλά περιγράφω δύο εικόνες από αισθητικής πλευράς. Προσωπικές φυσικά οι εκτιμήσεις του «ωραίου».
Κοιτάζοντας τις δύο εικόνες, σκεφτόμουνα πως θα τις μετέφερα στο καμβά εάν ήμουνα ζωγράφος :

Εικόνα πρώτη: ένας μαυροπίνακας.
Εικόνα δεύτερη: ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.

26 σχόλια:

roadartist είπε...

Μερικά ζευγάρια σου δημιουργούν θλίψη..εμένα μου το προκαλούν και όσα βλέπω μαζί σε καφέ και δεν μιλάει καθόλου ο ένας στον άλλο, κάθονται απόμακροι, είναι μαζί αλλά σαν να είναι χωριστά. Η αισθητική που λες παίζει πιστεύω σημαντικό ρόλο. Καλό σκ!

Βάσσια είπε...

Έτσι όπως τα περιγράφεις πιστεύω ότι θα είχα την ίδια αντίδραση.

Και δεν έχει να κάνει με την ομορφιά η οποία μπορεί μεν να έχει κριτήρια, αλλά το μεγαλύτερό της είναι να σε αγγίζει..... κι αυτό συμβαίνει όταν ο άλλος αποπνέει "ομορφιά".

Κι αυτό σημαίνει καλαισθησία και ευγένεια όχι μόνο σωματική αλλά και πνευματική.

Υ.Γ.
Μα γιατί βάφουν τόσες πολλές γυναίκες τα μαλλιά τους ξανθά, κι είναι μετά σαν ξεθωριασμένες κουρτίνες.........

Φιλιά
Καλό Σ/Κ
:-)

tovenito είπε...

de gustibus non est disputandum
;-)

kariatida62 είπε...

Έχεις σκεφτεί ποτέ πως αν δεν υπήρχε η απωθητική ασχήμια, πώς θα χαιρόσουν και θα θαύμαζες την απόλυτη ομορφιά;
Όλα τα χρειάζεσαι για το πίνακα ζωγράφε μου! :)

b|a|s|n\i/a είπε...

δεν έχω κατασταλάξει ακόμα αν είναι όντως απόλυτα αντικειμενική υποκειμενική ή ότι άλλο η ομορφιά και αν παίζει και σημαντικό ρόλο στην τελική.
έχω συναντήσει ανθρώπους αδιανόητα όμορφους που η αύρα τους τους κάνει αδιανόητα άσχημους.
και απίστευτα άσχημους που η αύρα τους τους κάνει αδιανόητα γλυκούς.
σαν τριαντάφυλλο σε μαυροπίνακα. ;)
καλησπέρα σου!

Margo είπε...

Το λυπηρό είναι πως κάποια από τα κορίτσια της δεύτερης παρέας, γύρω στα 45 ίσως έχουν αποκτήσει αυτήν την πολύ δυσάρεστη εικόνα.
Η ασχήμια στην παρουσία δεν είναι άλλο από την ασχήμια της ζωής του καθενός. Από την άλλη το ίδιο άτομο μπορεί να είναι πανέμορφο αν περνά μια περίοδο πληρότητας και αληθινής ευτυχίας.
Καλό Σαββατοκύριακο!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Φίλε Λεοντόκαρδε τελικά θα μπορούσε όπως τα λες τα πράγματα να ήταν αντίστροφα χωρίς η εικόνα να είναι το κυρίαρχο στοιχείο αλλά ή συμπεριφορά σωστά λες, η υφή των βλεμμάτων, η πλάτος του χαμόγελου η κίνηση του χεριού ή θέρμη της φωνής.
Είναι η πρώτη φορά που σε επισκέπτομαι και μου αρέσει ο τρόπος που παρατηρείς τα πράγματα ή καλύτερα μου αρέσει που παρατηρείς.
Όποτε έχεις έχεις κέφι έλα να μας επισκεφτείς κι εσυ στην ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ (http://4diastasi.blogspot.com) θα χαρούμε πολύ. Γράφουμε κείμενα "φευγάτα" όπως τα λέει μια φίλη. θα χαρούμε να σε δούμε.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Η ομορφια ειναι κατι εντελως υποκειμενικο, δεν νομιζεις;
Γι αυτο κι ο σοφός λαος λεει
"για τους ενος και του αλλου την ορεξη, δεν μενει κρέας στα χασαπια'

Nikos Lioliopoulos είπε...

μα εισαι ζωγραφος.Με τις λεξεις.Βλεπω μπροστα μου την ομορφη εικονα.

Lilith είπε...

Χαμογέλασα μόλις διάβασα το κείμενο, αγαπητέ μου Λέοντα, γιατί ξέρω πόσο σημαντικό είναι για τα... αιλουροειδή να μην ενοχλείται η αισθητική τους! ;)
Σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Για μένα, υπάρχει ένα είδος ομορφιάς που (κατά τη γνώμη μου) δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Θεωρώ ότι υπάρχει αντικειμενική ομορφιά (εξωτερική και εσωτερική) και όποτε κάποιος αρνείται να το παραδεχτεί, το κάνει για... σκοτεινούς λόγους.
Τώρα... από κει και πέρα, τα πάντα είναι υποκειμενικά.
Θα συμφωνήσω με τη Βάσσια που είπε ότι ο άλλος πρέπει να "αποπνέει ομορφιά". Γιατί, αυτό που σε ενόχλησε τόσο πολύ στην πρώτη κοπέλα, δεν ήταν τόσο η ασχήμια της, όσο το γεγονός ότι προσπαθούμε με "μέσα" που δεν διέθετε να καταφέρει αυτό που ήθελε με τον άντρα απέναντί της. Έβαψε το μαλλί ξανθό και άρχισε να φέρεται σαν κάτι που δεν είναι. Όμορφη δηλαδή. Εξωτερικά.
Γιατί αν είχε αποδεχτεί αυτό που ήταν και προσπαθούσε να βγάλει κάτι καλό και αυθεντικό από μέσα της, η εικόνα δε θα ήταν το ίδιο άσχημη. Έχω δει πολλές άσχημες γυναίκες να φτάνουν σ' ένα πολύ αρνητικό αποτέλεσμα, απλά και μόνο επειδή προσπαθούν πάρα πολύ! Και προς τη λάθος κατεύθυνση! :)

Καλό σου απόγευμα!

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι και εχώ έγω παρατηρήσει πολλές φορές το ίδιο πράγμα και μάλιστα σε πολύ νέα ζευγάρια. Κάθονται σχεδόν αμίλητοι, λες και δεν έχουν τίποτα να πουν μεταξύ τους, λες και δεν έχουν ενδιαφέροντα θέμετα ή προβλήματα να συζητήσουν. Εκτός κιαν είναι μαλωμένοι!!

leondokardos είπε...

Βάσσια, να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα σχετικά με την ανάρτησή μου και μακάρι αυτό να το διαβάσουν και οι άλλοι φίλοι που σχολίασαν για να αποφύγω κάθε παρεξήγηση.
Προθεσή μου δεν ήταν να προσβάλω την ασχήμια. Δεν είναι η έννοια της ανάρτησης ΟΜΟΡΦΙΑ εναντίον ΑΣΧΉΜΙΑΣ.
Δε θέλω να προσβάλω κανέναν, γιατί ο θεός, η φύση, δε τον προίκισε με ομορφιά.Σέβομαι απόλυτα την ομορφιά και την ασχήμια.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση, εκείνο που κατακρίνω, εκείνο που μου φάνηκε τουλάχιστον ανόητο είναι το γεγονός οτι αυτή η γυναίκα ήθελε οποσδήποτε να "βγάλει"κάτι που δεν είχε και με το τρόπο αυτό τον φτιαχτό, το ψεύτικο, γινόταν γελοία.
Αυτό και μόνο αυτό ήταν που με ενόχλησε. Εάν διατηρούσε τη φυσικότητά της,έστω κιαν της έλειπεμ οτιδήποτε άλλο, η "εικόνα" θα περνούσε απαρτήρητη.
Προσωπικά θαυμάζω οτιδήποτε είναι φυσικό και κάθε τι "δήθεν" απλά με απωθεί.
Η ομορφιά βγαίνει απο τον εσωτερικό μας κόσμο.

leondokardos είπε...

tovene,καμία αντίρηση, με κάποιο τρόπο αυτό δέχομαι και εγώ.

leondokardos είπε...

kariatida σε παρακαλώ διάβασε την απάντησή μου στη Βάσσια.
Ναί, όλα χρειάζονται στη ζωή, ακόμα και τα αντίθετα, οπουδήποτε κιαν βρίσκονται.
Και αυτό όχι απλά και μόνο για λόγους σύγκρισης.
Αλλά το ξαναλέω, το ψεύτικο και αφύσικο προκαλεί, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα.Γιατί όλα στη ζωή δε μπορεί να είναι πανέμορφα,η φυσικότητα και του άσχημου γίνεται απόλυτα αποδεκτή και σεβαστή. Αλίμονο.

leondokardos είπε...

Βασίλη,συμφωνώ απόλυτα και αυτό ακριβώς θέλω να τονίσω στην ανάρτησή μου.
Η "αύρα" όπως λες που βγάζει ο καθένας μας,αυτή δηλαδή η εσωτερική φυσικότητα και "αλήθεια", αυτή είναι που αξίζει, οποιαδήποτε κιαν είναι η εξωτερική εμφάνηση ενός ατόμου.
Και το.... τριαντάφυλλο κυριαρχεί !!

leondokardos είπε...

Margo, δεν είναι θέμα ομορφιά εναντίον ασχήμιας, ούτε θέμα ηλικίας για το πότε θα φανεί το ένα ή το άλλο.
Είναι αυτό που κι εσύ λες,όταν κάποιος είναι "πλήρης" μέσα του, αυτή τη πληρότητα θα βγάλει και αυτό θεωρώ οτι θα εκτιμηθεί, άσχετα απο την εξωτερική εμφάνηση.

leondokardos είπε...

christobal σ΄ευχαριστώ για τα λόγια σου και ασφαλώς θα περάσω και απο εσάς.

leondokardos είπε...

Ρίκη, μα αυτό ακριβώς δέχομαι και εγώ στην ανάρτησή μου, προσωπική εκτίμηση έκανα και εκείνο που θέλησα να τονίσω είναι το πόσο "άσχημο" πράγμα είναι το προσποιητό.
Αλιώτικα, όλα τα... χασαπιά θα υπάρχουν για το καθένα μας !!

leondokardos είπε...

Νικολάκι, αν σ΄έκανα να δεις το "πίνακά" μου, τα το ...ρίξω στη ζωγραφική !!

leondokardos είπε...

Lilith, το δέχομαι, τα ξέρεις πολύ καλά τα...Λιοντάρια !!
Απόλυτα σύμφωνοι, με ερμηνεύεις πολύ σωστά.
Πράγματι , αυτό που με ενόχλησε δεν ήταν η ασχήμια της γυναίκας αυτής, αλλά η ανόητη προσπάθεια να δείξει κάτι που δε το είχε, κάτι που δεν ήτανε αυθεντικό.Και ναι, αυτή η ψευτιά, οπουδήποτε κιαν εμφανίζεται, όπου κιαν "βγαίνει" με ενοχλεί. Αλλά φυσικά αυτό για τον άλλο δεν έχει τη παραμικρή σημασία.

ippoliti_ippoliti είπε...

Μ'εκφράζει το σχόλιο του Ν.Lioliopoulou. Ζωγραφίζεις την εικόνα Leondokarde.

leondokardos είπε...

ippoliti εσύ κι ο Νίκος με κολακεύετε !!
Λες να πάει χαμένο το..πηγαίο ταλέντο μου;
Κοίταξε, όλοι ζωγραφίζουμε στη ζωή μας, σκέψεις, όνειρα, όλα μιά ζωγραφική είναι. Ελεύθερη η τεχνική του καθενός. Η φωτινότητα του κάθε "πίνακα", δική μας επιλογή. Τα χρώματα δικά μας, άλλοτε έντονα, άλλοτε πιο μουντά.
Και κάθε πινελιά, συμπλήρωμα ή μπουτζούρωμα και αυτό δική μας επιλογή.

Side21 είπε...

Μπορεί κανείς να ...
ζωγραφίσει με τη σκέψη ...
και να τραγουδήσει με τη γραφή !!!
Αρκεί η οπτική να σκαλίζει, να ψάχνει,
να αναλύει και να σταματά στις λεπτομέρειες που δε φαίνονται με το μάτι ...
Αυτό αναδεικνύει την αισθητική ...
Τξην καλημέρα μου ...

leondokardos είπε...

side 21, ...σκάλισα με την οπτική μου και εκείνο που δε μπορούσα να αποδεχθω ήταν η μάταιη προσπάθεια μιάς γυναίκας να δείξει κατι που δε το είχε. Και αυτό φυσικά ήταν δικό της θέμα, εμένα δε μου έπεφται λόγος, αλλά να, δε μπορούσα να το βλεπω.

dyosmaraki είπε...

Απίστευτη η περιγραφή σου μα ακόμη καλύτερη η απεικόνηση των λέξεων στον καμβά.

Νομίζω πως κι εγώ στη θέση σου θα σκεφτόμουν ακριβώς τα ίδια. Αν και γενικά υποστηρίζω τη ρήση πως "τα εν οίκω μη εν δήμω" και κάθε δημόσια φωναχτή εξομολόγηση ή χειρονομία μου δημιουργεί μία αποστροφή.

leondokardos είπε...

dyosmaraki,αντιπαθώ το ψεύτικο, τη προσποίηση, το δήθεν.
Εκτιμώ αφάνταστα το αυθεντικό.
Και δεν αντιλαμβάνομαι τη δημόσια έκθεση καταστάσεων που θεωρώ οτι τα χαίρεται,τα απολαμβάνει και τα μοιράζεται κανείς με ένα μόνο συγκεκριμένο άτομο.