Δεν ήθελα ν΄αφήσω να περάσει ούτε μια μέρα από χθες. Δε θέλω να ξεχάσω εκείνες τις στιγμές, τις εικόνες που με μια ψυχική δόνηση, με μια ξαφνική αναλαμπή που από τη μια μεριά έσβηνε και από την άλλη φώτιζε τόσο ξεκάθαρα, μ΄έκαναν να νιώσω βαθειά στη ψυχή μου μια απόλυτη γαλήνη, μια ηρεμία, μια ανακούφιση. Τα συναισθήματά μου αυτά, τόσο έντονα, με λύτρωσαν, ανατρέποντας μέσα μου παλιές αντιλήψεις και προκαταλήψεις, διαστρεβλώσεις, χαμένες περιπλανήσεις σε άθλια μονοπάτια.
Και ευγνωμονώ τρείς τέσσερις φίλες, τόσο πρόσφατες, που όμως με έναν εκπληκτικό τρόπο μπόρεσαν να δούνε μέσα μου, να με κατανοήσουν, να με νιώσουν, να με αποδεχθούν. Και πάνω απόλα, να διαπιστώσουν την ειλικρίνειά μου, τη σημερινή μου μανία να ακολουθήσω.
Ίσως γιατί - αλήθεια πόσο παράξενο- πραγματικά ξαναγεννιόμαστε, όταν αποφασίσεις να παλέψεις για την ελπίδα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Τι υπεροχο κι αισιοδοξο αυτο το μηνυμα! Ξαναγεννιεσαι οταν αποφασιζεις να παλεψεις για την ελπιδα! Θελω να ταξιδεψει αυτο το μηνυμα σε ολον τον κοσμο, να ενωσει ψυχες...
Μπράβο Λεοντόκαρδε.
Μέσα από την καρδιά μου γιατί το πιστεύω αυτό που γράφεις.
Πόσο μου άρεσε το μήνυμα του επίλογου. Προσυπογράφω το σχόλιο της Butterfly, τι όμορφο μήνυμα και πόσο κι εγώ επιθυμώ να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο.
Τελικά όταν οι ψυχές μας είναι ανοιχτές τα πάντα είναι πιθανά.
Καλό βράδυ Leondokarde
Μπράβο!
Εύχομαι αυτή η ηρεμία να σε συντροφεύει συνεχώς από δω και πέρα.
MESA STIN MAVRILA NA KAI ENA AISIODOXO MINIMA!
TI ALITHEIA BOREI NA DOSEI TOSI DYNAMI KAI AISIODOXIA? MONO TON EROTA BORO NA SKEFTO..!
Καλή μου Χριστίνα, σ΄ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου.
Νιώθω κάτι που ποτέ δε περίμενα να με αγγίξει πλέον. Σήμερα θέλω τόσο πολύ να μάθω, να καταλάβω και προπαντός να ελπίζω.
Βάσσια, πραγματικά σε διαβεβαιώνω οτι ο,τι έγραψα και το νιώθω και θα το επιδιώξω με κάθε τρόπο.
ippoliti σ΄ευχαριστώ.
Υπάρχουν γεγονότα στη ζωή μας, που μας κάνουν ν΄ανοίξουμε τα μάτια μας, τ΄αυτιά και προπαντός τη ψυχή μας. Αλλά και η υπομονή έχει τα όριά της και στη περίπτωση που τα όρια ξεπερνούνται, ε τότε κάτι πρέπει να κάνεις.....
Ερατώ, η σημερινή μου ηρεμία οφείλεται σε αλλαγές που έγιναν μέσα μου. Ένιωσα οτι έμενα πολύ πίσω, ενώ υπήρχε χώρος να προχωρίσεις. Και αυτό προσπαθώ να κάνω τώρα,όσο το πετύχω.
kariatida, ο έρωτας προκαλεί .... αναταράξεις ποικίλης μορφής, αλλά αν θελήσει κάποιος να είναι ρεαλιστής, ξέρει απο τη αρχή οτι κάποια στιγμή όλα θα σβήσουν.
Μιά αλλαγή όμως σε θέσεις που κάποτε υποστήριζες, ναι αυτό μπορεί να σε κάνει αισιόδοδξο. Και απλά λυπάσαι για το χρόνο που έχασες.
Τελικα η φιλια ειναι το πιο μεγάλο εγαθό Λεό μου....πιο μεγάλο κι απ τον ερωτα ακόμα
Κι αυτο το εκφράζει απολυτα η παρακάτω μαντιναδα:
Ο πλουσιώτερος τσι γης ειμαι και το πιστευω, γιατι χω φιλους που ’ρχονται καθε που τσι γυρευω....
ΥΓ Βαλε με στους φιλους σου
Καλημερουδια!
Ρίκη μου, με όλη μου τη καρδιά.
Οχι μόνο γιατί πάντα απέδιδα πολύ μεγάλη σημεσία στη φιλία, αλλά και γιατί τη σημερινή εποχή τους χρειαζόμαστε πάρα πολύ.
Νάσαι καλά και σ΄ευχαριστώ πολύ..
Ακριβώς!
Ξαναγεννιέσαι αν θελήσεις να παλέψεις για την ελπίδα...
γι' αυτό Ζητείται ελπίδα πάντα Λεοντόκαρδέ μου...
:))
Μαριάνα, αυτό που ένιωσα τη μέρα εκείνη με συγκλόνησε. Ο θυμός, η απελπισία,ακόμα και η θλίψη για χαμένα χρόνια, μετατράπηκαν σε μιά ελπίδα οτι τα πράγματα αλλάζουν σταδιακά, δε μπορεί, θα πάμε καλύτερα....
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία
dyosmaraki,έχω πολύ καιρό να σ΄ακούσω!
Ήταν κάτι που με συγκλόνισε και πράγματι με γέμισε ελπίδες για κάτι καλύτερο. όμως μέσα μου υπάρχει ένας περίεργος φόβος που προσπαθώ να τον παρακάμψω.
Δημοσίευση σχολίου