Η ΦΥΓΗ.

"Με όσο σεβασμό άφησες να απομένει μέσα μου και παραμερίζοντας την οργή που με διακατέχει σαν πολίτη αυτής της χώρας, θέλω να σου πω ορισμένα πράγματα. Πιστεύω μάλιστα ότι και άλλοι πολίτες θα επιθυμούσαν να σου πουν τα ίδια λόγια.
Το 1997 ψηφίστηκες πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, κόμμα που ίδρυσε ο θείος σου, ο επονομαζόμενος Εθνάρχης.
Στο Συνέδριο του κόμματος που έγινε τότε, έλαμπες σαν μια νέα ελπίδα, κάτι το ξεχωριστό για το πολιτικό βίο της χώρας. Ήσουν νέος και είχες ένα όνομα που κατά κάποιο τρόπο σου προσέδιδε μια ιδιαίτερη αίγλη. Και τα μέλη του κόμματος σε ανέδειξαν πρόεδρο.


Στις εκλογές του 2004, ο Έλληνας πολίτης σε πίστεψε, σε ψήφισε, σου έδωσε μιά ισχυρή πλειοψηφία να κάνεις πράγματα και θαύματα γι ΄αυτή την πανέμορφη χώρα. Βγήκες με ένα σύνθημα «σεμνά και ταπεινά» που έδειχνε ότι θα κυβερνήσεις δυναμικά, με περίσκεψη, δίχως διακρίσεις, με μοναδικό στόχο τη βελτίωση της ζωής των πολιτών, πραγματοποιώντας φυσικά όλες τις αναγκαίες αλλαγές που θα οδηγούσαν στην εκπλήρωση του στόχου.
Δυστυχώς το πρώτο αυτό χρονικό διάστημα, πέρασε ανεκμετάλλευτο. Τη κυβέρνησή σου διέκρινε μιά ατολμία, μιά διστακτικότητα, μιά παραζάλη. Όλα όσα έπρεπε αλλάξουν, ό,τι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έπρεπε να γίνουν, έμειναν απλά στα χαρτιά. Αντίθετα, άρχισαν ν΄αποκαλύπτονται διαφόρων μορφών παρανομίες κρατικών λειτουργών και αχρείαστες προσλήψεις με κομματικά κριτήρια στο δημόσιο.
 Στάσιμη η πορεία της χώρας.


Και μετά, όταν ξαναζήτησες τη ψήφο του λαού, αυτός ο υπέροχος λαός που συνήθως βιάζεται για αποτελέσματα, σου ξανάδωσε τη ψήφο του προκειμένου τουλάχιστον στη νέα τετραετία να κάνεις όσα απέφυγες να πραγματοποιήσεις τη πρώτη περίοδο.
Και πάλι όμως ελάχιστα πράγματα έγιναν.
Κυρίως, η κατάσταση της εθνικής οικονομίας χειροτέρεψε σημαντικά. Οι υπουργοί σου άρχισαν να δίνουν παραποιημένα στατιστικά στοιχεία στους εταίρους μας, ενώ τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Λάθη και παραλήψεις, διέκριναν και τη δεύτερη αυτή περίοδο της πρωθυπουργίας σου.
Εσύ ήσουν ο ηγέτης, ο πρωθυπουργός, ο παράγοντας που παίρνει τελικές αποφάσεις. Σαν να μη ζούσες στη χώρα αυτή, σαν να μ ην αντιλαμβανόσουν τα συμβαίνοντα γύρω σου, άφησες τη κατάσταση ανεξέλεγκτη να κατρακυλά στο αδιέξοδο. Και το χειρότερο, ορισμένοι από τους υπουργούς σου ενεπλάκησαν σε διαφόρων ειδών σκάνδαλα, προκαλώντας την οργή των πολιτών.


Και στο τέλος, αφού μας προειδοποίησες ότι έρχονται δύσκολα χρόνια, ότι χρειάζονται συγκεκριμένα σκληρά μέτρα, διέλυσες τη Βουλή!! αποφεύγοντας ευθύνες, αντί να αγωνιστείς, να παλέψεις επιτέλους για το τόπο. Προτιμότερο θα ήταν η πτώση της κυβέρνησής σου παρά αυτή η φυγομαχία. Ήταν ενδεικτική η έλλειψη θάρρους και αποφασιστικότητας.
Είχες χάσει την εκτίμηση του λαού που έβλεπε ένα ηγέτη τον οποίο εμπιστεύτηκε, να φυγομαχεί, αλλά παρόλα αυτά, τόλμησες να ζητήσεις για τρίτη φορά τη ψήφο του λαού, αλλά…..


Έκτοτε εξαφανίστηκες.
 Δεν σκέφτηκες ότι χρωστάς μιά εξήγηση σε όσους σε εμπιστεύτηκαν, μιά λέξη, μια εύλογη δικαιολογία. Καλώς ή κακώς, η διακυβέρνησή σου θεωρείται ότι οδήγησε τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο και εσύ σιωπάς!
Αποδυνάμωσες ένα κόμμα εξουσίας.
Πρόδωσες ένα κόσμο που σε πίστεψε.

Και όταν ο Παπανδρέου ούρλιαζε στη Βουλή, « που είναι ο Καραμανλής, που τον κρύβετε» εσύ απλά ψήφιζες ενάντια στα σκληρά μέτρα που εσύ ο ίδιος έλεγες προεκλογικά ότι έπρεπε να παρθούν. Κρύφτηκες αντί να σηκωθείς να κτυπήσεις το χέρι σου στα έδρανα, ν΄ανέβεις ετσιθελικά, λεβέντικα στο βήμα και να μιλήσεις, να αποκαλύψεις, να εξηγήσεις, να διεκδικήσεις.
Φυγομαχία για δεύτερη φορά.

Με τη σιωπής σου, αυτοκαταργήθηκες από ηγέτης. Τώρα ό,τι κιαν κάνεις είναι πλέον αργά.
Μεταξύ των άλλων, άφησες βαριά κληρονομιά στο κόμμα σου, που παλεύει σχεδόν διαλυμένο να ορθοποδήσει, ενώ τώρα μας κυβερνά ένας επικίνδυνος πολυλογάς.
Η συμπεριφορά σου θα παραμείνει ένα μυστήριο για τους πολίτες της χώρας. Αλλά μέσα στις τόσο δύσκολες μέρες που μας περιμένουν, ποιος πλέον να δώσει σημασία. "