Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ....

Όχι, δε θέλω να σας φανεί ότι περιαυτολογώ. Θα είμαι όμως απόλυτα ειλικρινής. Η σκέψη για την ανάρτηση αυτή ήρθε στο νου μου σε μια άσχημη ψυχολογικά στιγμή για μένα , σε μια στιγμή εσωστρέφειας. Έτσι λοιπόν, για τη... διευκόλυνση και μόνο της…ροής του κειμένου, για πιο στρωτό γράψιμο, επιτρέψτε μου να ταυτίσω τον εαυτό μου με αυτή τη τάξη των ευαίσθητων ανθρώπων.

Γιατί για αυτούς θα γράψω.
Έτσι κι αλλιώς λέμε ότι εδώ στο μπλογκάρισμα γράφουμε τις σκέψεις ελεύθερα, βγάζουμε τα εσώψυχά μας έτσι όπως τα νιώθουμε, με τις λέξεις και τον τρόπο που θέλουμε, δίχως φόβο , ε , εντάξει καμιά φορά με πάθος. Και με ενθαρρύνει το γεγονός ότι βλέπω και σε πολλές άλλες αναρτήσεις να κυριαρχούν η ευαισθησία, τα συναισθήματα, η τρυφερότητα , η ανθρωπιά.
Σύμφωνοι λοιπόν , είμαστε ευαίσθητοι. Συγκινιόμαστε εύκολα, τα παίρνουμε όλα μέσα μας, λυγίζουμε, υποφέρουμε, ενίνοτε δακρύζουμε . Μας αρέσει να αγναντεύουμε τη θάλασσα, μας αρέσουν τα δειλινά του φθινοπώρου όταν σένα κατακόκκινο ορίζοντα χάνεται ο ήλιος, , μας αρέσει το φεγγάρι. Μας αρέσουν τα όνειρα γιατί μας αρέσει να ονειρευόμαστε.
Τέλος πάντων, όπως ο καθένας νιώθει τις ευαισθησίες του. Ίσως πάλι, κάποιοι να γελούν με όλα αυτά. Δικαίωμα τους.
Σ΄ολη τη διαδρομή της ζωής μας, στην οικογένεια, στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στην επαγγελματική μας καριέρα, σε όλα αυτά τα στάδια, προστίθεται μέσα μας και ένα κομμάτι διαμορφώνοντας το χαρακτήρα μας.
Δε ξέρω όμως πως και πότε γινόμαστε σκλάβοι των συναισθημάτων μας. Γιατί δε θεωρώ ότι απλά ένα περιστατικό, ένα κάποιο γεγονός μας κάνει ξάφνου μόνιμα ευαίσθητους.

Εκείνο που πραγματικά με βασανίζει έντονα είναι εάν τη σημερινή εποχή η ευαισθησία είναι ένα χάρισμα ή καταστροφικό ελάττωμα, ένα ολέθριο μειονέκτημα.
Αγρια η εποχή μας, ανταγωνιστική η κοινωνία μας , κακίες, σκληρότητα , απανθρωπιά είναι τα γνωρίσματα της εποχής. Η καθημερινότητα θέλει αντοχές όχι αδυναμίες, επιμονή πάσει θυσία όχι υποχωρήσεις, αντιμετωπίζουμε έναν έντονο αρνητισμό όχι θετική θέση.

Κι εσύ ευαίσθητε φίλε μου δίνεσαι, αδειάζεις, προσφέρεις, υποφέρεις, δε περιμένεις ανταλλάγματα, απλά και ειλικρινά αυτός είσαι, έτσι νιώθεις, έτσι κάνεις.
Και μετά ;;

Όταν στραφείς μέσα σου, όταν αναλογισθείς τον τρόπο που εσύ φέρθηκες και ένιωσες, όταν αυτό που αντίκρισες είναι η αδιαφορία, η απόρριψη, ίσως και η προδοσία….
Όταν δεις αυτό που πίστεψες να γκρεμίζεται, όταν έχεις δώσει τη ψυχή σου, έχεις αφοσιωθεί σε κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή σου και εισπράττεις την εγκατάλειψη…..
Ο προβληματισμός μου παραμένει. Και το χειρότερο είναι να παραμένεις ευαίσθητος, δίνοντας τις παρανοϊκές μονομαχίες του Δον Κιχώτη. Γιατί η ευθυκρισία και το προσγειωμένο μυαλό ενός Σάντσο Πάντσα δε βλέπω να μας συνεφέρνει.

32 σχόλια:

Nikos Lioliopoulos είπε...

Ξέρεις τι μου θύμισες ; Τον άλλο μου εαυτό. Αυτόν που πάντα με καθοδηγούσε. Εκείνη τη φωνη που φωναζε πάντα ΜΗ! Μη γίνεσαι ρομαντικός, μην είσαι ευαίσθητος , φοβού, πρόσεχε, κρύψου. Αυτόν τον άλλο μου εαυτό που για πρώτη φορά έκανα πέρα αυτό το καλοκαίρι. Αυτόν που δεν ήθελα να ξαναδώ στα μάτια μου .
Αλλά τον είδα . Τον είδα σε μια γωνία ξανά . Γύρισε φοβάμαι.
Τρομάζω...
Υ.Γ.
Συγνώμη για το προσωπικό...

leondokardos είπε...

Νίκο μου καλημέρα.
Πιστεύω ακράδαντα οτι παντού και πάντοτε θα πρέπει να είμαστε "εμείς", ο αληθινός εαυτός μας. Το να είμαστε "δήθεν" δεν οφελεί, γιατί νιώθουμε οτι δε ζούμε στη πραγματικότητα.
Μη φοβάσαι Νίκο. Να είσαι αυτός που είσαι και σε όποιον αρέσει.
ΥΓ. Είμαστε όλοι φίλοι κι ας μη γνωριζόμαστε απο κοντά. Ακόμα και τα προσωπικά μας μπορούμε άφοβα να τα λέμε.

VAD είπε...

Οσο κι αν μας σκληραίνουν οι συνθήκες,καταφέρνουμε σε μέγιστο βαθμό να διατηρούμε και να εκφράζουμε τις ευαισθησίες μας.Δεν αφήνουμε να μας πάρει η μπάλα!
Καλή σου μέρα,Λεοντόκαρδε....

leondokardos είπε...

Ναι vad προσπεθούμε να είμαστε πάντοτε "εμείς" όσο κιαν είναι πολλές φορές δύσκολο αυτό. Και υποφέρουμε, αλλά πιστεύω οτι το να είναι κανείς ευαίσθητος, παρά τις δυσκολίες, είναι ευτύχημα Θεού.

leondokardos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Λιόντα μου η ευσυγκινησία και η ευαισθησία βρίσκω πως είναι φυσιολογικά όταν υπό έλεγχο και για συγκεκριμένες περιπτώσεις υπάρχουν.
΄Οταν όμως γίνονται τρόπος ζωής και δεν ελέγχονται, έχουμε να κάνουμε παθογόνες καταστάσεις/
Ε... να μην είμαστε και για δεσιμο....

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Matrix είπε...

Καλησπέρα,

σημασία έχει να κοιμάσαι το βράδυ ήρεμος από τον εαυτό σου.

Γεννήθηκες ευαίσθητος καλό είναι.

Εξάλλου λογική και ευαισθήσια πάνε μαζί πολλές φορές.

BUTTERFLY είπε...

Η εποχη μας ειναι οντως σκληρη...και επικινδυνη. Επικινδυνη ναι, γιατι εχουμε φτασει στο σημειο να αμφισβητουμε το ηθος μας, τις αρχες μας, τον ιδιο μας τον εαυτο. Εχεις φτασει εσυ να αναρρωτιεσαι-και πολλοι αλλοι- αν η ευαισθησια ειναι προτερημα η αδυναμια...αντι να αναρρωτιουνται οσοι ευκολα κερδιζουν, ευκολα πληγωνουν, ευκολα κοροϊδευουν κι ευκολα ξεχνουν, αν εκεινοι ειναι οι αδυνατοι...
Η δικη μου απαντηση ειναι πως εκεινοι ειναι οι αδυνατοι...δεν μπορουν να διαχειριστουν τον πονο και ετσι φευγουν πρωτοι...δεν μπορουν να διαχειριστουν την αποτυχια κι ετσι χρησιμοποιουν δολια μεσα...δεν μπορουν να διαχειριστουν την αληθεια και βυθιζονται στο ψεμμα...δεν μπορουν να διαχειριστουν την αγαπη και την απορριπτουν..
Η ευαισθησια ειναι δυναμη, η επιγνωση ειναι δυναμη...οταν εισαι ευαισθητος, ξερεις τα ορια σου, ξερεις πως να δινεις, ξερεις πως να πεφτεις και πως να σηκωνεσαι...
Πρεπει επιτελους να παψουμε να αντιστρεφουμε τα πραγματα, να βγαζουμε σωστο το λαθος και τουμπαλιν...
Καλη κι ευαισθητη μερα σου ευχομαι!

leondokardos είπε...

Οχι matrix πολλές φορές δε κοιμάμαι το βράδυ, γιατί ένα γεγονός μπορεί να ταλαιπωρεί τις σκέψεις μου, απο ευαισθησία και μόνο.
Σύμφωνοι, εαν εννοείς να πρυτανεύει η λογική στο πόσο και πότε θα είμαστε ευαίσθητοι, εντάξει.Τι γίνεται όταν δε μπορούμε να κοντρολάρουμε τα αισθήματά μας ;;

leondokardos είπε...

butterfly μου, κρίνεις την ευασιθησία κάτω απο ενα διαφορετικό πρίσμα. Τη θεωρείς δύναμη. Συμμερίζομαι την άποψή του με την έννοια οτι έχουμε τα κότσια να δείχνουμε αυτό που πράγματι είμαστε και να συμπεριφερόμαστε ανάλογα. Δε κρυβόμαστε, ζούμε έτσι όπως νιώθουμε και τη σημερινή εποχή, αυτό πράγματι αποτελεί δύναμη.
'Επιασε η ευχή σου, γιατι πράγματι είχα και έχω αυτές τις μέρες αρκετές ευαίσθητες στιγμές. Να μου ευχηθείς να φανώ δυνατός !!!

leondokardos είπε...

Γλαρένια μου εαν κάποιος έχει την ικανότητα να ελέγχει τις ευαισθησίες του, τότε καλώς. Όμως αμφιβάλλω εαν οι πραγματικα ευαίσθητοι έχουν όλοι αυτή την ικανότητα.
Καλά, δεν είπα και να μας πιάσει κατάθλιψη....

Roadartist είπε...

"Αγρια η εποχή μας, ανταγωνιστική η κοινωνία μας , κακίες, σκληρότητα , απανθρωπιά"

Ετσι ειναι η εποχη ακριβως!

Δε ξερω λεοντοκαρδε αν οφελει να εισαι ευαισθητος σημερα.. Μαλλον οχι.., αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς ο άνθρωπος δεν αλλάζει..
Αν εχεις οσα λες..
Ισως καποιες καταστασεις να σε σκληραινουν, αλλα και παλι μεσα σου η ευαισθησια θα υπαρχει.
Γιατι εχουμε φτασει στο σημειο κατι τοσο ομορφο, να φοβομαστε να το εκφρασουμε? Καλο ειναι να αρχισουμε να το δειχνουμε παραεξω, και οποιος 'κοροιδευει' οπως λες..ας παει παρακατω..
Βαρεθηκα τα πισωμαχαιρωματα, τις ψευτικες κολακιες.. Ευτυχως ποτε δε ζηλεψα στη ζωη μου..ευτυχως δεν εχω ποτε μετανιωσει για οσα εδωσα, μονο για τις στιγμές που φοβηθηκα να δωσω..
Καλο σου βραδυ.

Meropi είπε...

Λεοντόκαρδε μου,
τι βλέπω? Σ' έπιασε κι εσένα η μελαγχολία του Φθινοπώρου????

Matrix είπε...

@leondokardos

Κοίτα νομίζω ότι όλοι περνάμε φάσεις που δεν μπορούμε να κοντρολάρουμε τα αισθήματα μας.
Νομίζω ότι σε αυτές τις καταστάσεις (είτε από χαρά , είτε από λύπη) δεν χωράνε συμβουλές.
Κανένας δεν ξέρει καλύτερα από σένα.

leondokardos είπε...

roadartist μου, πράγματι δεν αλλάζουμε,τουλάχιστον τόσο εύκολα.
Τελικά, παρόλα τα άσχημα της εποχής μας, δεν πρέπει να φοβόμαστε, να ντρεπόμαστε να δείξουμε αυτό που πραγματικά είμαστε, τα αληθινά μας συναισθήματα. Αν τα αρνιόμαστε, είναι σαν να αρνιόμαστε να ζήσουμε,'ετσι όπως ακριβώς νιώθουμε.

Τι όμορφη που είναι η φράση σου "ευτυχώς δεν έχω ποτέ μετανοιώσει για όσα έδωσα, μόνο για τις στιγμές που φοβήθηκα να δώσω."
Σου εύχομαι με τη καρδιά μου ποτέ να μη μετανοιώσεις για όσα δίνεις και όσοι τα εισπράτουν, να μπορούν να το εκτιμήσουν.
Καλό Σαβ/ακο Αρτίστα μου.

leondokardos είπε...

meropi μου ναι το ομολογώ, ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που αγαπώ περισσότερο κιας μου φέρνει μελαγχολία. Μοιάζει σαν κάτι μεταβατικό, σου δημιουργεί προσδοκίες.
Εξάλλου ο΄πως λένε και οι ψυχίατροι, ναοιξη και φθινόπωρο είναι...επικίδυνοι μήνες για τη ψυχική μας ηραμία !!
Καλό Σαβ/ακο.

leondokardos είπε...

matrix έτσι ακριβώς είναι, τη σημερινή εποχή τα συναισθήματά μας πολλές φορές δοκιμάζονται, περνάμε φάσεις όπως λες ίσως πρωτόγνωρες. Και τότε υπάρχουν στιγμές που κανένας δε μπορεί να σε συμβουλεύσει, να σου συμπαρασταθεί, προτιμάς να αντιμετωπίσεις μόνος τη κατάσταση.
Τοτε είναι η στιγμή, που χρειάζεται ψυχική δύναμη.
Καλό Σαβ/ακο.

Ανδρόνικος είπε...

Η ευαισθησία δεν αφορά τον ρομαντισμό
ή τις μελό συγκινησιακά εκφράσεις.
Αφορά γενικότερο το "ωραίο" από όπου
κι αν αυτό προέρχεται, και την ικανότητά μας
να το αντλούμε.

Είναι σημαντικό να βρίσκεις στις μέρες μας
ευαίσθητους ανθρώπους, σε πείσμα της εποχής...
μιας πουτάνας εποχής...
μηχανηστικής, σεξίστικης...

marianaonice είπε...

Σε λίγο οι θα φοβούνται οι ευαίσθητοι άνθρωποι να πουν ότι είναι ευαίσθητοι!
Ναι γιατί σίγουρα κάποιοι θα το περιγελάσουν...
Όμως η ευαισθησία για μένα είναι η πεμπτουσία της ανθρωπιάς μας!!
Προτιμώ λοιπόν να είμαι άνθρωπος και ας πονώ, παρά αναίσθητο κτήνος που νοιάζομαι μόνο για το τομαράκι μου, και να μη μ' αγγίζει ο πόνος!
Καλή Κυριακή!

leondokardos είπε...

ανδρόνικος σ΄ευχαριστώ για τα σχόλιά σου, Στο μπλόκ σου άφησα δικό μου.
Ασφαλώς η ευαισθησία πρέπει να είναι ειλικρινής , να βγαίνει όταν χρειάζεται και όπως πρέπει. Και ναι, τη σημερινή εποχή είναι πολύ όμορφο να υπάρχουν άνθρωποι ευαίσθητοι.

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου συμφωνώ απόλυτα με όσα μου γράφεις. Εχουμε ανταλάξει απόψεις πολλές φορές για την ευαισθησία, την ανθρωπιά. Η εποχή μας είναι δύσκολη, άλλά αλίμονο εαν χαθούν οι "άνθρωποι". Οπως λες, κιας πονένε.
Πιστεύω οτι αυτοί που πράγματι ΖΟΥΝ, είναι αυτοί που αισθάνονται έντονα τα συναισθήματά τους.

Ναχεις μια καλή βδομάδα.

KΑΡΜΕΝ είπε...

Για μένα μιλάς;
Πέρα από την πλάκα, μια σωστή λογική είναι ότι η απληστία του χρήματος είναι μια ψυχιατρική παθογένεια και οι «δυνατοί» των σήμερον ημερών, νοσούν σίγουρα!
Προτιμώ να έχω την δύναμη να μείνω υγιής και να πονάω για τον συνάνθρωπο μου, η για ένα σκύλο στο δρόμο, η…
Πάντως, συμφωνώ- Η λογική και η ευαισθησία πάνε μαζί.

KΑΡΜΕΝ είπε...

Δηλαδή συμφωνώ με τον Matrix. Ο άνθρωπος γεννιέται…

Και αυτός αλήθεια που ήμουνα
Ο πολλούς αιώνες πριν
Ο ακόμη χλωρός μες στη φωτιά
Ο άκοπος απ' τον ουρανό
ίδια η μνήμη γινάμενη παρόν

"Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος
και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι
Διάβασε και προσπάθησε
και πολέμησε" είπε
"Ο καθείς με τα όπλα του" είπε
Και αυτός αλήθεια που ήμουνα.
Ο πολλούς αιώνες πριν.
Ο ακόμη χλωρός μες στη φωτιά.
Ο άκοπος απ' τον ουρανό.
Πέρασε μέσα μου Έγινε
αυτός που είμαι.

Οδυσσέας Ελύτης

leondokardos είπε...

agapi πρώτα να σ΄ευχαριστήσω για την επίσκεψη σου στο χώρο μου. Θα στην ...ανταποδώσω σύντομα.

Απόλυτα επίκαιρο το ποιήμα του Ελύτη. Έτσι φαίνεται, ο.τι έχει περάσει μέσα μας, είναι αυτό που είμαστε.
Πότε; Πως; Τι σημασία έχει, μήπως το αντιλαμβανόμαστε ή μήπως κρατάμε ημερολόγιο.
Απλά, αυτό που είμαστε δε πρέπει να φοβόμαστε να το ζήσουμε. Ακόμα και στη σημερινή εποχή.
Καλή βδομάδα.

Pastaflora είπε...

Λεοντόκαρδέ μου, πέρασα αρκετό καιρό στο ντιβάνι με την Ψ μου απέναντι, μιλώντας της για όσα ακριβώς περιγράφεις. Για τις ευαισθησίες που σε κάνουν σάκο του μποξ για τους άλλους, για την απανθρωπιά που κυνηγάει να σε ρουφήξει στη μαύρη τρύπα της καθημερινότητας, για την σκληρότητα των άλλων.
Τελικά, ξέρεις πού βρέθηκε η άκρη; Όταν αποφάσισα ότι στο άμεσό μου περιβάλλον θα περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους καλούς, δοτικούς, πονετικούς που δεν σκότωσαν το παιδί μέσα τους. Κι όταν συνειδητοποίησα ότι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο είναι να προσφέρεις στο διπλανό σου...

leondokardos είπε...

pastaflora μου θα συμφωνήσω μαζί σου οτι δεν υπάρχει πιο μεγάλη ευτυχία στη ζωή μας απο το να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που συμμερίζονται τα ίδια συναισθήματα, τις ίδιες ευαισθησίες με μας. Δεν είναι εύκολο αυτό, άφησε που καμια άφορα άτομα στα οποία πιστέψαμε, μας προδίδουν.
Οπως λες, οι ευαίσθητοι άνθρωποι γινόμαστε σάκκοι του μπόξ. Εκεί χρειάζεται η δύναμη και η αντοχή, να μη μας αλλάξει τίποτα, να μη γίνουμε "δήθεν" απλά και μόνο για να αρέσουμε. Όσο για τη προσφορά στο διπλανό μας, αυτό ακριβώς μας προτρέπουν τα συναισθήματά μας.
Νάσαι καλά.

dyosmaraki είπε...

Την ευαισθησία την θεωρώ χάρισμα, ακόμη και αν κάποιες φορές δεν γίνεται σεβαστή από κάποιους στον περίγυρό μας.

Το μόνο που χρειάζεται καμιά φορά είναι μια προστασία, για να μην γινόμαστε ευάλωτοι.

Πολύ συναισθηματικά τα λόγια σου και μου άρεσαν

Καλό βράδυ εύχομαι. Καλώς σε βρήκα!

leondokardos είπε...

dyosmaraki ειλικρινά σε καλοσωρίζω με χαρά στο χώρο μου.
Ναι, είναι χάρισμα η ευαισθησία, ακόμα και τη σημερινή εποχή. Και είναι πραγματικός αγώνας να μπορεί κάποιος να διατηρήσει τις ευαισθησίες του στο περίγυρό του.
Όσοι ζούμε με αυτό το χάρισμα, δυστυχώς συχνα υποφέρουμε. Αλλά εμείς σταθεροί , εκεί...

Συντομα θα σου ανταποδώσω την επίσκεψή σου και ελπίζω να τα λέμε.
Καλό βράδυ.

KΑΡΜΕΝ είπε...

Σε ευχαριστώ με την σειρά μου. Σε «βλέπω» πολύ απογοητευμένος. Πίστεψε με: υπάρχει ελπίδα! Αρκεί να μην φοβάσαι να την ζεις!(΄συ ΄πες…)

leondokardos είπε...

agapi ναι, είμαι πολύ απογοητευμένος για πολλά μάλιστα πράγματα. Για τα πολιτικά, τη κοινωνία μας, τη καθημερινότητά μας, ακόμα και για πολύ δικά μου θέματα.
Ίσως ΄να είναι αυτός ο μήνας ο Σεπτέμβρης, ο μήνας που πάντοτε μου άρεσε ιδιαίτερα και όπως λέγεται, ο φθινοπωρινός αυτός μήνας μας ρίχνει ψυχικά.
Εχω αντιστάσεις, θα τα καταφέρω σίγουρα.
Σ΄ευχαριστώ για τα ενθαρυντικά σου λόγια.

faraona είπε...

Oσο δινω γεμιζω.Δεν αδειαζω.
Το δοσημο με γεμιζει.
Οσο πιο ευαισθητη εμαι τοσο πιο πολλα απολαμβανω γιατι μπορω να αισθανομαι ολες τις πτυχες της ζωης.
Κι οσο πληγωνομαι τοσο πιο πολυ δυναμη παιρνω για να αγωνιζομαι για την ζωη που ειναι θειο δωρο.

φιλια καλε μου φιλε.

Σ ευχαριστω που συντροφεψες με τις ευχες μου το ταξιδι μου στη Σαλονικη.

leondokardos είπε...

faraona μου νάσαι καλά. Έτσι ακριβώς νοιώθω κιεγω. όταν λεω "αδειάζω", αυτό εννοώ οτι δίνουμε ο,τι έχουμε μέσα μας στον άλλο, δε κρατάμε τίποτα για τον εαυτό μας.
Μας πονάνε πολλές φορές, υποφέρουμε,δεν αλλάζουμε όμως.
ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δε θα μετανοιώσω για όσα έδωσα και για όσα θα δώσω ακόμα,κιας νιώθω καμιά φορά την εγκετάλειψη.
Χαρά μου που θα τα λέμε και πάλι.