Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ...





Την αγαπάμε την Αθήνα μας. Μας ταλαιπωρεί καμιά φορά, αλλά εμείς τη λατρεύουμε. Εδώ ζούμε τη καθημερινότητά μας, άλλοτε ευχάριστα, άλλοτε πάλι δύσκολα.
Είναι χιλιοτραγουδισμένη η πόλη μας, είναι ερωτική, νοσταλγική.
Βέβαια γκρινιάζουμε κιόλας. Γιατί τη θέλουμε την Αθήνα μας πιο πράσινη, πιο καθαρή, πιο φιλική.
Έτσι, αφορμή για την ανάρτηση αυτή ήταν ένα άρθρο στη κυριακάτικη Καθημερινή (28.09.08)με τίτλο « Νοσταλγώντας την καινούργια Αθήνα».
Κάτοικοι διαφόρων συνοικιών των Αθηνών μίλησαν για τις δικές τους περιοχές.

Ξεχώρισα το κείμενο του ποιητή Χριστόφορου Λιοντάκη για τα Εξάρχεια με τίτλο «Η πολυφωνία θέλει φαντασία».

Κι αυτό γιατί η γραφική αυτή περιοχή της πόλης μνημονεύεται από το τύπο και τα ΜΜΕ μόνο για τις συμπλοκές των κουκουλοφόρων με την Αστυνομία, αδικώντας έτσι κάθε τι άλλο που προσφέρουν τα Εξάρχεια.
Ιδού λοιπόν το άρθρο του κ. Λιοντάκη.

«Εξάρχεια: το μήλον της έριδος των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των καναλιών. «Τα Εξάρχεια καίγονται» ο προσφιλής τίτλος τους. Το θέμα πουλά και προσφέρεται για εντυπωσιασμό και παραπλάνηση. Εξάρχεια, το πιο ετερόκλητο ψηφιδωτό στο κέντρο της Αθήνας: φοιτητές, πρεζόνια, βαποράκια, μετανάστες, αρνητές της εξουσίας και νομοταγείς πολίτες.

Ένα ετερόκλητο πλήθος που συγχωνεύεται με θαυμαστό τρόπο στη λαϊκή της Καλλινδρομίου τα Σάββατα.

Η ανθρωπογεωγραφία της περιοχής άλλαξε άρδην όταν οι ιδιοκτήτες των νεοκλασικών τα εγκατέλειψαν για να εγκατασταθούν στα βόρεια και νότια προάστια. Τα περισσότερα νεοκλασικά δόθηκαν αντιπαροχή και κατεδαφίσθηκαν. Κατεδαφίζονται μέχρι και σήμερα με τις ευλογίες του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων. Όσα απέμειναν μετατράπηκαν σε κέντρα διασκέδασης ,που κάνουν δύσκολη τη ζωή των κατοίκων, καθώς οι καταστηματάρχες ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη τους. Μια ιστορική αθηναϊκή συνοικία που σφύζει από ζωή και ασφυκτιά από έλλειψη υποδομών. Δρόμοι λεροί. Πεζοδρόμια που χρειάζονται γνώσεις μπαλέτου για να περπατήσεις. Πεζόδρομοι –παρκινγκ, γεμάτοι τραπέζια, καρέκλες και εποχούμενα. Γκραφιτι και συνθήματα στους τοίχους που εντυπωσιάζουν με την ευρηματικότητά τους , προκαλώντας επιδοκιμασίες ή αποδοκιμασίες . Καυσαέρια, δακρυγόνα και νεραντζιές που όταν ανθίζουν την άνοιξη τα κατατροπώνουν με το άρωμά τους. Μια περίεργη γοητεία παντού.

Ο Λόφος του Στρέφη και η πλατεία που ο δήμος και οι αρμόδιοι φορείς δεν κατάφεραν ποτέ να αξιοποιήσουν. Πολλά στοιχειώνουν τα Εξάρχεια: το Πολυτεχνείο, η Μπουμπουλίνας, η μπλε πολυκατοικία, τα παλιά θερινά σινεμά, το νεοκλασικό του Λόγγου, γωνία Μπενάκη και Αραχώβης, παλιά ζαχαροπλαστεία, ταβερνάκια, στέκια. Μνήμες παλιές και πρόσφατες: Λαπαθιώτης, Γιώργος Ιωάννου, Ξαρχάκος, Κούνδουρος, Νίκος Μπαλής, Νικόλας Άσιμος, Άγγελος Ελεφάντης.

Τυπογραφεία, θέατρα, βιβλιοπωλεία, φροντιστήρια, κέντρα απεξάρτησης, αναψυχής και διασκέδασης, πολυκατοικίες και ελάχιστα νεοκλασικά, που κατοικούνται ακόμα.

Μια πολυφωνία που θα μπορούσε να είναι αρμονική αν υπήρχε φαντασία, όχι μόνο στην εξουσία αλλά και στους πολίτες.»


Τι κρίμα αλήθεια, μια τόσο όμορφη περιοχή που σιγά σιγά χάνεται…

27 σχόλια:

Matrix είπε...

Καλησπέρα,

εμένα ακόμα και έτσι μου αρέσει.

Και να σου πω την αλήθεια, σε σχέση με το 99 που πάτησα το πόδι μου στην Αθήνα, θεωρώ ότι τα εξάρχεια είναι βελτιωμένα αρκετά.

leondokardos είπε...

matrix δε νομίζω οτι τα Εξάρχεια θα ψάσουν ποτέ να γοητεύουν κάποιους αθηναίους. Ακόμα διατηρούν τη ζεστασιά ,τη παλιά καλή τους ατμόσφαιρα. Μόνο η μανία του νεοπλοτισμού μην πιάσει ορισμένους και αρχίζουν να γκρεμίζουν οτι απέμεινα. Μπαράκια,ταβερνάκια και τα άλλα στέκια θα είναι πέντοτε εκεί.
Καλό μήνα.

Roadartist είπε...

Πραγματικά ξεχωριστή περιοχή..της ΑΘήνας..Μου αρέσει πολύ να κάνω εκεί βόλτες..στα καφέ της, στα μικρά βιβλιοπωλεία της..το χειμώνα σε θεατρικές σκηνές..Μου αρέσει πολύ! Συμμερίζομαι ομως την αγωνία σου..και φοβάμαι οχι μονο για τα εξαρχεια, αλλά και για τη πλακα, που εχουνε αρχισει καποιοι "ψιθυροι" οτι θα ανοιξουν εκει μεγαλα μαγαζια κλπ.
Ευχομαι να μη γινει, θα ειναι απλα ενα ακομη εγκλημα..

leondokardos είπε...

roadartist, πρίν λίγα χρόνια έμενα πολύ κοντα στη περιοχή αυτή και τη ξέρω καλά και για άλλους λόγους. Μάλιστα τη τελευταία φορά έδωσα ενα πολύτιμο βιβλίο σε ενα βιβλιοδετείο καταπληκτικό που υπάρχει εκεί.
Εχω όμως πολύ καιρό να πάω για καφέ εκεί.
Για τη Πλάκα γίνονται τώρα πολλές συζητήσεις μεταξύ μόνιμων κατοίκων, εμπόρων και κέντρων διασκέδασης γιατί τα πράγματα έχουν ξεφύγει πολύ απο το πολεοδομικό σχέδιο που υπάρχει εδω και πολύ καιρό.
Ελπίζω η Πλάκα να σωθεί.
Καλο βράδυ και καλό μήνα.

marianaonice είπε...

Tα αγαπώ τα Εξάρχεια! Μου θυμίζουν τη ζωντανή Αθήνα, μου θυμίζουν τη φοιτητική μας ζωή, μου φέρνουν στο νου όμορφες εικόνες της αλλοτινής Αθήνας με τα νεοκλασσικά της, μα τώρα θλίβομαι με την καθημερινή φθορά και αλλοτρίωση!!
Δεν έχουμε βάλει ακόμη μυαλό... και συνεχώς γκρεμίζουμε το παρελθόν μας και ανοίγουμε τον ίδιο μας το λάκκο!!

Υ.Γ. Σου άφησα σχόλιο και στην προηγούμενη ανάρτησή σου που δεν την πρόλαβα!
Καλό βράδυ :)))

faraona είπε...

Εζησα μονο 3 χρονια στην Αθηνα αλλα την επισκεπτομουν και την επισκεπτομαι συχνα.Εμενα ομως στο αγαλμα του Τρουμαν στην αρχη του Παγκρατιου και συνηθως εκει περιφερομουν.
Η περιοχη των Εξαρχειων δεν ξερω πως ηταν παλια οποτε δεν ξερω και ποσο εχει αλλαξει.
Υπαρχουν ομως καποιες γειτονιες της Αθηνας που ειναι ακομη πολυ ομορφες.
Καλο βραδυ Λεοντοκαρδε μου

dyosmaraki είπε...

Πολύ ευφάνταστο το άρθρο που παραθέτεις. Απεικονίζει μια θλιβερή πραγματικότητα. Ενας πλούτος αρχιτεκτονικός κατεδαφίζεται με γοργούς ρυθμούς.
Οι ρυθμοί ανοικοδόμησης είναι πλέον καταστροφικοί. Συνοικίες ιστορικές αλλοιώνονται, καταστρέφονται στο όνομα του κέρδους. Ενα γιγάντιο αναψυκτήριο, αυτό τείνει να γίνει η Ελλάδα μας, με την ανοχή των επίσημων φορέων.
Κατά τα άλλα εύχομαι καλό μήνα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δεν αλλάζω την Πλάκα με τίποτε...

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ, μπουγαρίνι μου,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου έχεις κιεσύ όμορφες αναμνήσεις απο τη περιοχή των Εξαρχείων. Δυστυχώς η Αθήνα τείνει να γίνει μια τσιμεντούπολις, παρά τις διαμαρτυρίες διαφόρων φορέων τηες πόλις. Έχει ήδη χάσει πολύ απο το χρώμα της.
Τουλάχιστον ας σωθεί ακόμα ο΄τι έχει απομείνει. Πάντως τα Εξάρχεια παραμένουν μια ζωντανη περιοχή.

ΥΓ. βρήκα και το σχόλιό σου στη προηγούμενη ανάρτησή μου και σ΄ευχαριστώ πολύ.
Καλό μήνα.

leondokardos είπε...

faraona μου, ακόμα αξίζει το κόπο να πας στα Εξάρχεια να πιείς και να φάς στα μπάρ και τα ταβερνάκια της, μέσα στα στενά της περιοχής.
Την άλλη φορά που θα αφήσεις την όμορφη Κέρκυρα, κάνε μια βόλτα στα Εξάρχεια, θα σου αρέσουν πολύ.
Καλό μήνα.

leondokardos είπε...

dyosmaraki μου είναι πράγματι θλιβερό πως χαλάμε το χρώμα της Αθήνας, καταστρέφοντας ο,τι όμορφο της έχει μείνει. Κατεδάφηση για να κτιστεί ενα άκομψο τσιμεντένιο εξάμβλωμα.
Εχεις δίκαιο, είναι φαίνεται η εποχή της αλλοίωσης των πάντων και παντού, ακόμα και στα γνωρίσματα, στα συναισθήματα που κάποτε διέκριναν τους ανθρώπους.
Καλό μήνα και σε σένα.

leondokardos είπε...

Γλαρένια μου νάξερες τι μου θύμισες με το "μπουγαρίνη". Λοιπόν κάποτε επι τρεία χρόνια πήγαινα συνέχεις για διακοπές στη Ζάκυνθο.
Εκεί πρωτοάκουσα τη λέξη και είδα το λουλούδι αυτό. Αν θυμάμαι καλά, υπάρχει και ενα άλλο που λέγεται ζανζαμίνι, γιατί το τραγουδούσαν στις καντάδες τους οι ντόπιοι.
Οπως κιαν είναι,σ΄ευχαριστώ για τη προσφώνηση.
Όσο για τη Πλάκα, συμφωνώ, είναι ακτύπητη,αν και τώρα κινδυνεύει με κάτι αλλαγές που ετοιμάζονται να κάνουν στη χρήση γής στη περιοχή αυτή.
Καλό μήνα σε όλους τους... γλάρους σου.

KΑΡΜΕΝ είπε...

Εδώ χανόμαστε όλοι, καλέ μου.
Καλό μήνα !

leondokardos είπε...

agapi όσο γιαυτό έχεις απόλυτα δίκαιο.
Δε κατεδαφίζονται μόνο κτίρια "αξίας", αλλά και οι ίδιες οι ανθρώπινες αξίες. Εχουμε χάσει τα πάντα,τι θέλουμε ν΄αφήσουμε και τι θέλουμε να διατηρήσουμε. Απλά πάμε.
Που ;;
Καλημέρα και καλο΄μήνα.

Unknown είπε...

Λεοντόκαρδε προσπαθώ να αποφεύγω την Αθήνα, γιατί μου δίνει πονοκέφαλο και τα Εξάρχεια δεν τα ξέρω καλά, έχω πάει μόνο δύο ή τρεις φορές.

leondokardos είπε...

mariana είναι αλήθεια οτι η Αθήνα μας πνίγει πολλές φορές. Το κυκλοφοριακό π.χ. γίνεται μαρτύριο, ώρα ραντεβού δε μπορείς να κρατήσεις.Παρ'ολα αυτά η π΄λη ειναι ...ερωτική και έχει ακόμα τις πολύ όμορφες γωνιές της.
Καλημέρα και καλό Σαβ/ακο.

patsiouri είπε...

Τα Εξάρχεια είναι μία πανέμορφη πόλη μόνη της.
Στη θέση τους θα ζητούσα να αυτονομηθώ από την υπόλοιπη πόλη.
Και θα έριχνα δακρυγόνα στα κανάλια!
Ψάχνω ένα λίνκ και στο στέλνω!

patsiouri είπε...

http://topatsiouri.blogspot.com/2008/06/down-town.html

Ανδρόνικος είπε...

Τα Εξάρχεια είναι άλλα για τον επισκέπτη
κι άλλα για τον μόνιμο κάτοικο.
Για την ακρίβεια είναι η μέρα με την νύχτα.

Εγώ, ως κάτοικος στην καρδιά αυτής της γειτονιάς τα τελευταία 15 χρόνια,
ομολογώ πως χρόνο με τον χρόνο
δυστυχώς, αυτή η μυθική γειτονιά, χάνεται...

Θα μπορούσα να πω πολλά...
αλλά...

leondokardos είπε...

patsiouri πάμε μαζί να διεκδικήσουμε να ... αυτονομηθούν τα Εξάρχεια !!
Και χε... τα κανάλια !!
Καλή Κυριακή.

leondokardos είπε...

ανδρόνικε αφού ζεις τόσα χρόνια στη γειτονιά των Εξαρχείων, ξέρις και παρακολουθείς τις εξελήξεις καλύτερα. Είναι λοιπον κρίμα να φθίνει η περιοχή αυτή.
Δε ξέρω για τις διαφορές που λες και πάλι εσυ γνωρίζεις. Ελπίζω τελικά να μη χαθεί η γραφικότητα της περιοχής αυτής.
ΥΓ. γιατί δε συνέχισες αυτή την ιστορία που άρχισες πρόσφατα να γράφεις ; Συνέχισε, άρχισες πολύ όμορφα...

cinderella είπε...

Γέννημα, θρέμα Εξαρχειώτισσα.
Έφυγα όταν η μπάλα μου καρφώθηκε στο λόφο του Στρέφη πάνω σε μια σύρηγγα. Λίγο μετά από την αυτοκτονία (;)του Άσιμου. Θυμάμαι ακόμα το κλάμα του όταν του σκότωσαν τον παπαγάλο. Θύμάμαι ακόμα τους καπνούς από το Πολυτεχνείο και τους αναρχικούς να τρέχουν στην Καλλιδρομίου. Έφυγα όταν κάτω από το σπίτι άνοιξε και τρίτο μπαρ. Πρότιμώ πια να κρατώ την ανάμνηση των εξαρχείων μου. Δεν πέρασα ποτέ ξανά έξω από το παλιό μου σπίτι. Κλείνω όμως τα μάτια και το θυμάμαι.

leondokardos είπε...

cindy μου , ήταν τόσο όμορφο να ανοίγω πρωί πρωί Δευτέρας το μλόγκ μου και να βλέπω οτι αυτή η γλυκιά ύπαρξη που τόσο πολύ συμπάθησα, μου εμπιστεύτηκε τις αναμνήσεις της.
Πρώτα απ΄όλα, γιατί είμαι κι εγω άνθρωπος των αναμνήσεων, ζω με αυτές,καρφωμένες στη καρδιά μου, αναπολώ, βασανίζομαι πολλές φορές, αλλά ξαναζώ.
Δεύτερον,έζησα δύσκολα παιδικά χρόνια στη Φιλοθέη, αλησμόνητα χρόνια.
Σπάνια τολμώ να περάσω απο το σπίτι μας, χωμένο σε ένα αδιέξοδο. Κάθομαι στο πεζοδρόμιο για λίγο και φεύγω πάντα δακρυσμένος.

Γιαυτό γλυκό μου κορίτσι σε καταλαβαίνω απόλυτα για τα Εξάρχειά σου, τα δικά σου Εξάρχεια.
Να τα θυμάσαι πάντα με τρυφερότητα για τις όμορφες στιγμές που πέρασες κάποτα εκεί.
Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για τη χαρά που μου έδωσες,για αυτό το συναίσθημα που λείπει πια τόσο πολύ απο τη ζωή μου.
Νάσαι πάντα καλά, καλημέρα και καλή βδομάδα.

Meropi είπε...

Τα παιδιά μου λατρεύουν τα Εξάρχεια. Εγώ δεν μπορώ να πω το ίδιο. Έχω γεράσει φαίνεται....

leondokardos είπε...

meropi τολμώ να σου πω οτι τα Εξάρχεια ακόμα προσφέρονται για όλες τις ηλικίες. Μπαράκια, ταβερνάκια και κάποια καλλιτεχνικά στέκια, έχουν ακόμα ενδιαφέρον. Αν έχεις καιρό να πας, κάνε μια βόλτα με παρέα, πιές το καφεδάκι σου και απόλαυσε την ..ατμόσφαιρα.
Καλή σου μέρα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κι' εγώ στη Ζάκυνθο το έμαθα, είχα φέρει και μπουγαρίνι....αλλά δεν προόδευσε στα χέρια μου...
:-(

Καλή σου μέρα κι' όμορφη

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

leondokardos είπε...

Γλαρένια μου, τα λουλούδια είναι ζωντανοί οργανισμοί. Για να προκόψουν θέλουν το περιβάλλον τους, δηλαδή το κατάλληλο κλίμα, την υγρασία, το χλωμα, τον ήλιο κτλ.
Ισως λοιπόν και τα μπουγαρίνια δεν ευδοκιμούν στην...σκονισμάνη Αθήνα μας.
Τον χαρακτηρισμό πάντως το κρατάω !!!
Νάσαι καλά.